Sotir Kolea
Sotir Kolea (lata 20. XX w.) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Dyrektor Biblioteki Narodowej Albanii | |
Okres |
od stycznia 1928 |
Odznaczenia | |
Sotir Kolea (ur. 4 września 1872 w Beracie, zm. 3 lipca 1945 w Elbasanie) – albański leksykograf, folklorysta, publicysta, działacz narodowy, dyrektor Biblioteki Narodowej Albanii w latach 1928-1937.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1881 roku zamieszkał w Manastirze u swojego wuja Ilii Kolei, gdzie uczył się w greckiej szkole; po jej ukończeniu pracował w branży tytoniowej w Ochrydzie[1][2]. W latach 1899-1902 mieszkał w Dramie oraz w Kawali[1][2], pracując tam jako nauczyciel języka albańskiego[3].
W 1909 roku wyjechałdo Aleksandrii[4], gdzie przez kilka lat kontynuował pracę w przemyśle tytoniowym[1][2]. W 1911 roku został wybrany sekretarzem działającego w Egipcie albańskiego stowarzyszenia patriotycznego Bashkimi, a w latach 1912-1920 zaangażował się w działalność narodową; był jednym z organizatorów kongresu w Trieście w 1913 roku oraz wziął udział w konferencji londyńskiej[1][5][2].
Wyjechał do Lozanny, gdzie kierował francuskojęzycznym czasopismem L'Albanie, które wydawał do 1919 roku[4][6]; udzielał się następnie w czasopismach Besa, Dielli, Leka oraz Shekulli i Ri[1][2]. W latach 20. mieszkał na Madagaskarze i w Marsylii[1][2].
W roku 1928 przybył do Albanii na wezwanie władz, mianowano go dyrektorem Biblioteki Narodowej Albanii i pełnił tę funkcję do stycznia 1937 roku[4], kiedy to został zwolniony przez ówczesnego ministra oświaty Faika Shatku, sam Kolea przeszedł na emeryturę[1][2]. W tym okresie liczba pozycji w bibliotece zwiększyła się z 4 tys. do 18 tys., między innymi w 1929 roku niemiecki językoznawca Gustav Weigand przekazał bibliotece około 100 zbiorów z okresu od XVI do XIX wieku, a dwa lata później biblioteka otrzymała ponad 2,3 tys. innych zbiorów, na które składały się między innymi czasopisma[1][2].
Osiadł w Elbasanie, gdzie poświęcił się folklorowi; opracował słowniki grecko-albański[1][2] oraz nieopublikowany francusko-albański[4]. W 1943 roku został wybrany członkiem Królewskiego Instytutu Studiów Albańskich[1][2].
Znał języki grecki, turecki, łaciński, francuski, bułgarski, włoski, rumuński, hiszpański, angielski, arabski i malgaski[1][2].
Prace[edytuj | edytuj kod]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W 2002 roku został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Albanii Alfreda Moisiu Złotym Orderem Naima Frashëriego[1][2].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Najstarszy syn radcy prawnego Krista Kolei[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Nini Mano: NINI MANO: SOTIR KOLEA, NJË PATRIOT I HARRUAR – PAS VDEKJES!. pashtriku.org, 2014-04-17. (alb.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Nini Mano: Sotir Kolea, dhunimi i një patrioti (pas vdekjes). gazeta-shqip.com, 2010-07-03. [dostęp 2011-10-03]. (alb.).
- ↑ Clayer 2007 ↓, s. 320.
- ↑ a b c d e Shqiptarët e egjiptit dhe veprimtaria atdhetare e tyre. albeu.com, 2006-06-08. [dostęp 2018-10-15]. (alb.).
- ↑ Naska 1987 ↓, s. 155.
- ↑ Boriçi 1997 ↓, s. 54.
- ↑ Mano 2018-04-18 ↓, s. 4-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kaliopi Naska, Ismail Qemali në Lëvizjen Kombëtare Shqiptare, 1987, OCLC 28807917 .
- Hamit Boriçi, Një shekull e gjysmë publicistikë shqiptare (1848-1997), 1997, OCLC 42598494 .
- Nathalie Clayer, Aux origines du nationalisme albanais: la naissance d'une nation majoritairement musulmane en Europe, 2007, ISBN 978-2-84586-816-8 .
- Nini Mano, Kur Sotir Kolea botonte "Një tufë proverbash", „Gazeta Shqiptare”, 4900, 18 kwietnia 2018 .
- Urodzeni w 1872
- Zmarli w 1945
- Leksykografowie
- Albańscy folkloryści
- Albańscy publicyści
- Nacjonaliści albańscy
- Albańscy bibliotekarze
- Albańscy językoznawcy
- Ludzie urodzeni w Beracie
- Albańscy nauczyciele
- Albańscy albaniści
- Ludzie związani z Kawalą
- Ludzie związani z Marsylią
- Ludzie związani z Lozanną
- Ludzie związani z Madagaskarem
- Odznaczeni Orderem Naima Frashëriego
- Albańscy wydawcy prasy