Spadek adoniczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Spadek adoniczny – klauzula wersowa typowa dla heksametru zbudowana z katalektycznej dypodii daktylicznej:

akcentowana sylabakrótka sylabakrótka sylabaakcentowana sylabadowolna sylaba

Taką samą postać ma adonius, czyli krótki wers złożony z daktyla i trocheja. Po raz pierwszy został użyty w poezji lesbijskiej. Występował w zakończeniu strofy safickiej będąc jego klauzulą. Adonius używany był m.in. przez Horacego, Katullusa, i Senekę.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mała Encyklopedia Kultury Antycznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1968
  • Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Spadek_adoniczny&oldid=70763050”