Specjalny Oddział Mandżurski

Specjalny Oddział Mandżurski (ros. Особый Маньчжурский отряд) – jednostka wojskowa białych podczas wojny domowej w Rosji

Historia

W czerwcu 1917 r. esauł Grigorij M. Siemionow został wyznaczony tymczasowym przedstawicielem państwowym na obszar Zabajkala. Jego zadaniem było formowanie ochotniczych oddziałów uderzeniowych. Jednocześnie w poł. października w stanicy Bieriezowka utworzył i stanął na czele Mongolsko-Buriackiego Pułku Konnego. 19 listopada próbował zająć Wierchnieudińsk, ale po niepowodzeniu wycofał się do Mandżurii. Tam sformował Specjalny Oddział Mandżurski, składający się głównie z Mongołów i Kozaków zabajkalskich. Liczył on ok. 350 żołnierzy. Pod koniec stycznia 1918 r. zaatakował Wschodnie Zabajkale, zajmując stanice Dauria, Andrianowka i Ołowiannaja. Jednakże z powodu kontrataku wojsk bolszewickich na pocz. marca tego roku odszedł z powrotem do Mandżurii. Pomimo prób rozbrojenia przez Chińczyków, uzupełnił go nowymi żołnierzami kozackimi. Nawiązał też kontakty z dowódcami zachodnich wojsk interwencyjnych, których przedstawiciele zostali przydzieleni do sztabu oddziału. W odpowiedzi na rozwiązanie przez bolszewików Zabajkalskiego Wojska Kozackiego esauł G. M. Siemionow na czele Specjalnego Oddziału Mandżurskiego na pocz. kwietnia ponownie zaatakował Zabajkale. Jego jednostka składała się wówczas z 1 Siemionowskiego Pułku Pieszego, 2 Mandżurskiego Pułku Pieszego, 1 Mongolsko-Buriackiego Pułku Konnego, 2 Daurskiego Pułku Konnego, Oddziału Urginskiego, dwóch kompanii oficerskich, serbskiego dywizjonu konnego, dywizjonu artylerii (trzy baterie z 14 działami), kompanii inżynieryjnej i kompanii samochodowej oraz 4 pociągów pancernych. Ogółem siły te liczyły do 700 ludzi. Bolszewicy oceniali je na niecałe 4 tys. żołnierzy. Zajęły one stanicę Buriackaja oraz wioski Aksza, Ust-Ilia i Dułdurga. Dalsze natarcie na pocz. maja powstrzymały ściągnięte z całej Syberii i Dalekiego Wschodu oddziały bolszewickie, liczące ok. 13 tys. ludzi z 30 działami, w tym ok. 900 Węgrów i ok. 400 Chińczyków. Do poł. czerwca siemionowcy zostali odrzuceni na terytorium Mandżurii. Pod koniec sierpnia znowu wkroczyli na Zabajkale, wykorzystując klęski wojsk bolszewickich w walkach z Armią Syberyjską i Korpusem Czechosłowackim. Zdobyły Wierchnieudińsk, a następnie wkroczyły do Czyty. W mieście rozlokowało się dowództwo i sztab jednostki. Liczyła ona ok. 1,5 tys. żołnierzy z 4 działami. 1 września został sformowany 3 Daurski Pułk Konny, który wraz z 2 Daurskim Pułkiem Konnym utworzyły 23 września Samodzielną Brygadę Konną. Na pocz. października Specjalny Oddział Mandżurski wszedł w skład V Priamurskiego Korpusu Armijnego. Jego sztab został przekształcony w sztab korpusu. W styczniu 1919 r. głównodowodzący wojskami białych na Syberii i Dalekim Wschodzie admirał Aleksandr W. Kołczak mianował esauła G. M. Siemionowa dowódcą Czytyjskiego Okręgu Wojskowego. 18 kwietnia tego roku Specjalny Oddział Mandżurski przeorganizowano w Specjalną Mandżurską Atamana Siemionowa Dywizję w składzie Samodzielnej Armii Wschodnio-Syberyjskiej.

W 1920 r. rozkazem gen. G. M. Siemionowa został ustanowiony Krzyż Specjalnego Oddziału Mandżurskiego.

Na emigracji w 1937 r. w 20-lecie utworzenia Specjalnego Oddziału Mandżurskiego został ustanowiony przez gen. G. M. Siemionowa Znak Specjalnego Oddziału Mandżurskiego.

Skład organizacyjny

• Dowódca - ataman podesauł (esauł) Grigorij M. Siemionow
• Zastępca dowódcy - starszina Roman von Ungern-Sternberg
• Zastępca dowódcy ds. wojskowych - gen. lejt. Michaił P. Nikonow
• Szef sztabu - ppłk Leonid N. Skipietrow
• oberkwatermistrz - sotnik Siergiejew
• Naczelnik służb tyłowych - płk Prokofij P. Ogłoblin
• Sztabsoficer do specjalnych poruczeń - gen. mjr Aleksandr M. Kamiennow
• 1 Mongolsko-Buriacki Pułk Konny - d-ca esauł Andriej P. Kostromin
• 2 Daurski Pułk Konny
• 3 Daurski Pułk Konny
• dwa pułki konne złożone z Mongołów
• 1 Siemionowski Pułk Pieszy
• 2 Mandżurski Pułk Pieszy
• Batalion Jegrów
• batalion ochotników japońskich (600 ludzi) - d-ca kpt. Okumura
• batalion chińskich ochotników
• koreańska kompania robocza
• Serbski Dywizjon Konny - d-ca ppłk Dragović
• Oddział Konny gen. mjr. Macijewskiego - d-ca gen. mjr Gieorgij J. Macijewski
• Sotnia Konna sztabskapitana Mieżaka
• Sotnia Konna sotnika Sawieliewa
• Samodzielny Szwadron Mandżurski - d-ca ppor. G. S. Podłatczikow
• bateria artylerii górskiej (4 działa górskie)
• dwie bateria artylerii polowej (po 4 działa polowe)
• bateria artylerii ciężkiej (2 działa ciężkie)
• dywizjon pociągów pancernych
• kompania samochodowa
• kompania (potem dywizjon) inżynierska
• oddział lotniczy

Linki zewnętrzne

• Historia Specjalnego Oddziału Mandżurskiego (jęz. rosyjski)
• Skład organizacyjny Specjalnego Oddziału Mandżurskiego (jęz. rosyjski)
• Odznaczenia Specjalnego Oddziału Mandżurskiego (jęz. rosyjski). a-pesni.golosa.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-06)].