Stanisław Ejzert
major | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
1 Pułk Ułanów, |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
Odznaczenia | |
Stanisław Ejzert, ps. „Zdzisław Guzowski” (ur. 31 marca 1893 w Rudzie Guzowskiej, zm. 26 czerwca 1984 w Brighton) – major Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 31 marca 1893[1][2][3] w Rudzie Guzowskiej jako syn Aleksandra i Olimpii z domu Nowakowskiej[4]. Przed 1914 zdał maturę[4].
Po wybuchu I wojny światowej w 1914 wstąpił Legionach Polskich i służył w 1 Pułku Ułanów (tzw. „Beliniacy”)[3][4]. Później działał w Polskiej Organizacji Wojskowej[3]. Posługiwał się tożsamością „Zdzisław Guzowski”[4]. W przeddzień 1 listopada 1918 wszedł w skład 3 plutonu z Domu Akademickiego, dowodzonego przez ppor. Karola Piaseckiego[5]. Następnie brał udział w listopadowej obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[4]. Pełnił wówczas funkcję sekcyjnego w 2 baterii pod dowództwem inż. Tadeusza Filipowicza[3].
Przyjęty do Wojska Polskiego został awansowany na stopień porucznika w grupie podlekarzy weterynarii w korpusie oficerów lekarzy weterynarii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6]. W 1923 będąc oficerem Kadry Okręgowego Szpitala Koni X z Przemyśla był odkomenderowany na studia w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie[7]. Następnie zweryfikowany jako porucznik lekarz weterynarii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8]. W 1924 jako oficer nadetatowy Kadry Okręgowego Szpitala Koni 9 w Brześciu służył w 30 Pułku Artylerii Polowej[9]. Od 1 listopada 1925 do sierpnia 1926 był komendantem Oddziału Szkolnego w 9 Okręgowym Szpitalu Koni, po czym został lekarzem weterynarii 9 Pułku Artylerii Polowej[10][11]. Później został awansowany na stopień kapitana weterynarii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[1]. W 1928 służył w Korpusie Ochrony Pogranicza[1]. W 1932 służył w Komendzie Miasta Warszawa[12]. Służył także w 5 pułku artylerii[4].
Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[3]. Zamieszkiwał w Brighton[3]. Należał do Koła Lwowian w Londynie, działał w zarządzie Koła Beliniaków[4], w Skarbie Narodowym[13]. Zmarł 26 czerwca 1984 w Brighton[14][15].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości (1931)[15][16]
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie (przed 1923)
- Złota Odznaka Honorowa Koła Lwowian w Londynie (17 grudnia 1980)[17][3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 761.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 344.
- ↑ a b c d e f g O Lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Jeszcze jeden obrońca Lwowa w Brighton. „Biuletyn”. Nr 39-40, s. 87, Grudzień 1980. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b c d e f g Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Stanisław Ejzert. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-04-17].
- ↑ Karol Szyling: Wyprawa do Rzęsny Polskiej po broń 31 października 1918 r.. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 483. ISBN 83-85218-56-4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1401.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1396.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1270.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1266.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 140 z 31 grudnia 1925 roku, s. 6.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 253.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 344, 505.
- ↑ Katalog zbiorów archiwalnych Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie. pilsudski.org.uk. [dostęp 2019-04-17].
- ↑ Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 47, s. 100, Czerwiec 1984. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b Stanisław Ejzert. niezwyciezeni1918-2018.pl. [dostęp 2019-04-17].
- ↑ W Monitorze Polskim nie widnieje Stanisław Ejzert. M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
- ↑ Odznaki Honorowe Koła Lwowian. „Biuletyn”. Nr 39-40, s. 116, Grudzień 1980. Koło Lwowian w Londynie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Absolwenci Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Kapitanowie weterynarii II Rzeczypospolitej
- Ludzie związani z Brighton and Hove
- Majorowie Polskich Sił Zbrojnych
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Uczestnicy bitwy o Lwów 1918–1919 (strona polska)
- Urodzeni w 1893
- Zmarli w 1984
- Żołnierze kawalerii Legionów Polskich
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej