Stanos
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
![]() Stanos wiosną | |
Państwo | |
---|---|
Region | |
Jednostka regionalna | |
Wysokość |
515 m n.p.m. |
Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
630 74 |
Położenie na mapie Grecji ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Stanos (gr. Στανός) – miejscowość położona w Grecji na półwyspie Chalkidiki w północno-zachodniej części gminy Aristotelis. Stanos jest drugą w Grecji wioską z ilością rodzin wielodzietnych[1]. Jest położona w województwie Chalkidiki od północy granicząc z prefekturą Saloniki oraz miejscowościami Melissourgos i Nea Madytos, od południowej z Arnea, od zachodniej Marathoussa a od wschodniej Varvara. Stanos znajduje się na wysokości 515 m n.p.m. i zgodnie ze spisem ludności z 2011 roku wieś była zamieszkiwana przez 929 mieszkańców. Od większej miejscowości Arnea odległość wynosi 8 km. W Stanos działa szkoła podstawowa, placówka wychowania przedszkolnego, żłobek, biuro społeczności lokalnej, poczta oraz KAPI (miejsce spotkań mieszkańców). Jest również apteka a kilka razy w tygodniu przyjmuje lekarz. Centralnym punktem miejscowości jest platia - tam odbywa się najwięcej spotkań mieszkańców. Aktywnie działają organizacje kulturalne, stowarzyszenie kobiet oraz zespół sportowy Thyella Stanos w którym wyróżnia się klub piłkarski biorący udział w rozgrywkach ligowych klasy B dla Chalkidiki. Stanos świętuje 1 września swoją patronkę Św. Haido[2]. Mieszkańcy zajmują się głównie budownictwem, rolnictwem, hodowlą zwierząt, pozyskiwaniem drewna i wydobyciem kruszców w pobliskich kopalniach.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Istnieją dwie wersje nazwy wioski. Według pierwszej została nazwana na cześć generała Aleksandra Wielkiego o imieniu Stanos, który podobno rozbił obóz w tej okolicy, ponieważ poważnie zachorował i zmarł. Wydaje się jednak, że najbardziej rozpowszechniona wersja zawdzięcza swoją nazwę wielu istniejącym stadom zwierząt (m.in. owiec i kóz) gdyż głównym zajęciem mieszkańców była ich hodowla. Pierwsze pisemne świadectwo o nazwie Stanos znajdujemy w dokumencie klasztoru Megisti Lavra z 1350 roku. Pismo wspomina „wioskę Stanos z winnicami”. Po podboju regionu przez Turków w II połowie XIV wieku ten sam los spotkał również Stanos. Mieszkańcy podobnie jak wszystkie wioski na półwyspie Chalkidiki uczestniczyli w powstaniu narodowym w 1821 roku. Mężczyźni z wioski, kierowani przez Christosa Oikonomou, utworzyli specjalny korpus wojskowy i skonfrontowali armię turecką w rejonie Stavros, dając tym samym kobietom i dzieciom możliwość ucieczki i schronienia się na Górze Athos. Po stłumieniu rewolucji wieś spłonęła, a mieszkańcy rozproszyli się. Wrócili w 1822 roku odbudowując spalone domy. Wielkimi bojownikami rewolucji 1821 roku byli Gioannis Kostas i Christos Oikonomou[3].
Odpust św. Haido[edytuj | edytuj kod]
Św. Haido jest błogosławioną która urodziła się (ok. 1800 roku) i żyła w czasie okupacji tureckiej w Stanos. Opierała się tureckiemu najeźdźcy. Właśnie dlatego Turcy torturując doprowadzili ją do męczeństwa. Dziś jest czczona jako bohaterka i święta, a na jej cześć odbywa się festiwal. Pamięć o niej jest świętowana każdego roku dnia 1 września. Kościół pod jej wezwaniem został wybudowany z inicjatywy Nikolaosa Chalkiasa ze składek mieszkańców[4]. Na terenie kościoła odbywają się zajęcia z katechizmu dla wszystkich grup wiekowych, zajęcia z malarstwa, rzeźbienie w drewnie, muzyka bizantyjska, wydarzenia religijne i kulturalne (przemówienia, uroczystości, przedstawienia teatralne). W przeddzień święta odprawiane są nieszpory natomiast 1 września msza święta i procesja w której uczestniczą Metropolita Ierissos, wielu duchownych, władze powiatowe oraz mieszkańcy. Następnie po mszy następuje poczęstunek na który zaproszeni są wszyscy zgromadzeni. W tygodniu poprzedzającym odpust Św. Haido towarzystwo kulturalne zaprasza do Stanos znane zespoły organizując zabawę i festyn dla mieszkańców wsi.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/08/%C5%9Aw._Haido.jpg/220px-%C5%9Aw._Haido.jpg)
26 grudnia[edytuj | edytuj kod]
W dawnych latach większość rodzin miała jedną świnię którą zabijali w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia. Wokół tej tradycji zbierała się cała rodzina wspólnie się bawiąc[5]. Po upieczeniu z mięsa które zostało robili wędliny i smalec a pozostałe mięso solili żeby mieć zapas na dłuższy okres. Ponieważ ta tradycja zanika w gospodarstwach domowych związek kulturalny odnowił kultywowanie tego zwyczaju. W centrum wioski po zakończonej mszy w kościele mieszkańcy rozpoczynają świętowanie. Świnie są pieczone na ognisku i następuje poczęstunek wszystkich zgromadzonych. Tsipouro produkowane pod Stanos, miejscowe wędliny, kiełbaski oraz pieczone mięso z winem goszczą na wszystkich stołach. Natomiast w dużych kotłach jest przygotowywana galareta oraz skwarki. W trakcie imprezy odbywa się zabawa w której uczestniczą zespoły folklorystyczne ze Stanos oraz pobliskich miejscowości. Pieczona świnia oraz wino rozdawane są za darmo. Zwyczaj ten znany jest również w innych pobliskich miejscowościach z których mieszkańcy chętnie przyjeżdżają do Stanos aby w nim uczestniczyć[6].
Czysty poniedziałek[edytuj | edytuj kod]
Co roku w dniu kiedy zaczyna się post wielkanocny mieszkańcy zbierają się na górce na skraju wioski. Odbywa się konkurs puszczania latawców. Latawiec ma być zrobiony ręcznie, ma mieć ładny wygląd i jak najdłużej unosić się w powietrzu. Przewidziane są nagrody dla zwycięzców konkursu[7]. W trakcie konkursu wydawane są postne posiłki takie jak fasola i chałwa.
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny[edytuj | edytuj kod]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4e/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Stanos.jpg/220px-Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Stanos.jpg)
Jest to bardzo stary kościół wybudowany ok. 1800 roku. Początkowo był nieco mniejszy. W XIX w. w okresie kiedy Grecję okupowali Turcy do wioski zaczęli napływać mieszkańcy innych osad. Wtedy również postanowiono rozbudować kościół do dzisiejszych rozmiarów. Jest on zbudowany z cegły a mury są bardzo szerokie. W zimie w kościele jest ciepło natomiast latem chłodno. Jest poświęcony Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny a uroczystości każdego roku przypadają na 21 listopada[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Κουταλιανού, Ζώγια (23-04-2009). «Ενα χωριό γεμάτο φωνές παιδιών». Μόνιμες στήλες (Καθημερινή). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-02-12. Ανακτήθηκε στις 25-03-2010.
- ↑ Η Αγία Χάιδω από το Στανό Χαλκιδικής(1 Σεπτεμβρίου) – Αντέχουμε… [online], antexoume.wordpress.com [dostęp 2020-07-09] (gr.).
- ↑ Νίκος Εμμ. Παπαοικονόμου, "Προσωπογραφία Αγωνιστών του 1821 από τη Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη", έκδοση Ετ αιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2016, σ. 557-560.
- ↑ Ορθόδοξος Συναξαριστής :: Οσία Χάιδω εκ Στανού Χαλκιδικής [online], www.saint.gr [dostęp 2020-07-09] .
- ↑ Γουρουνοχαρά στο Στανό -ΦΩΤΟ- - Χαλκιδική Ειδήσεις - Halkidikinews.gr [online], www.halkidikinews.gr [dostęp 2020-07-09] (gr.).
- ↑ Αύριο η «Γουρουνοχαρά» στον Στανό - Χαλκιδική Πολιτική [online], www.xalkidikipolitiki.gr [dostęp 2020-07-09] (gr.).
- ↑ Κούλουμα 2020 στον Στανό Χαλκιδικής [online], Νέα Μουδανιά Blog, 24 lutego 2020 [dostęp 2020-05-02] (gr.).
- ↑ Τα Εισόδια της Θεοτόκου στον Στανό Χαλκιδικής - ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE [online], www.ekklisiaonline.gr [dostęp 2020-07-09] (gr.).