Stefan Janiszewski
tytularny generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1899–1900, 1914–1918 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
komendant szpitala |
Główne wojny i bitwy |
Stefan Bernard Janiszewski (ur. 20 sierpnia 1868 w Mystkach, zm. w 1940 w Warszawie) – doktor medycyny, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Stefan Bernard Janiszewski urodził się 20 sierpnia 1868 w Mystkach, w powiecie średzkim ówczesnej prowincji poznańskiej. W 1898 uzyskał dyplom lekarza na Uniwersytecie w Greiswaldzie, a następnie odbył obowiązkową jednoroczną służbę wojskową w Armii Cesarstwa Niemieckiego. W latach 1900-1914 praktykował w Żerkowie. W czasie I wojny światowej pełnił służbę w armii niemieckiej.
9 grudnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego. Od kwietnia do sierpnia 1920 stał na czele Oddziału Szkolno-Sanitarnego w Poznaniu, który dwa lata później został przekształcony w 7 Batalion Sanitarny. 24 czerwca 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika z dniem 1 kwietnia 1920 w Korpusie Lekarskim w „grupie byłej armii niemieckiej”[1], a 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 31. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W latach 1922-1925 był komendantem VII Szpitala Okręgowego w Poznaniu[2][3]. Wykonując obowiązki komendanta szpitala pozostawał na ewidencji 7 Batalionu Sanitarnego.
25 lipca 1925 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski nadał mu stopień generała brygady „wyłącznie z prawem do tytułu” z dniem 30 września 1925, czyli z dniem przeniesienia w stan spoczynku[4][5].
W 1936 pełnił funkcję sekretarza Okręgu Wielkopolskiego Związku Lekarzy Państwa Polskiego. Mieszkał w Poznaniu przy ulicy Patryka Jackowskiego 29 m. 8[6][7][8]. Dziesięć lat wcześniej mieszkał przy ulicy Seweryna Mielżyńskiego 26/27. W 1939 mieszkał przy ulicy Płowieckiej 12 m. 1 i nie prowadził już praktyki lekarskiej[9].
Po kampanii wrześniowej 1939 został wysiedlony do Warszawy, gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A10-5-23)[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 26 z 14 lipca 1920 r. s. 580.
- ↑ Rocznik oficerski 1923 s. 1119, 1163, 1197.
- ↑ Rocznik oficerski 1924 s. 1006, 1056, 1078.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 80 z 31 lipca 1925 r. s. 440.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 82 z 8 sierpnia 1925 r. s. 452.
- ↑ Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski ... s. 860, 867.
- ↑ Rocznik oficerski 1928 s. 881.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 322.
- ↑ Spis lekarzy: członków Wielkopolskiego Związku Lekarzy; Okręg Wielkopolski Związku Lekarzy Państwa Polskiego s. 6.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924 i 1928.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Zdzisław Andrzejewski, Poznańskie szpitalnictwo wojskowe w latach 1945-2000, Poznań 2011.
- Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936.
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
- Piotr Stawecki , Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Greifswaldzie
- Ludzie związani z powiatem wrzesińskim
- Ludzie związani z Poznaniem
- Oficerowie lekarze II Rzeczypospolitej przeniesieni do korpusu generałów
- Polacy – oficerowie armii Cesarstwa Niemieckiego
- Polacy – żołnierze Armii Cesarstwa Niemieckiego w I wojnie światowej
- Polacy wysiedleni z Wielkopolski 1939–1941
- Tytularni generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1868
- Zmarli w 1940
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Oficerowie 7 Batalionu Sanitarnego