Stefan Sobczak

Stefan Sobczak
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1913 ; Metelin
Data śmierci	9 kwietnia 1989
	Przebieg służby
Lata służby	1941–1968
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Czołgów; 1 Warszawska Brygada Pancerna im. Bohaterów Westerplatte
Stanowiska	dowódcy 3 Pułku Czołgów; dowódca Wojsk Ochrony Pogranicza
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia

Stefan Sobczak vel Stefan Sobczuk (ur. 15 stycznia 1913 w Metelinie, zm. 9 kwietnia 1989^[1]^[2]) – pułkownik Ludowego Wojska Polskiego, funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Grzegorza i Tekli. W czerwcu 1941 roku powołany do służby w Armii Czerwonej. W sierpniu 1943 roku odkomenderowany do tworzonego 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, przydzielony do 1 Pułku Czołgów i wyznaczony na stanowisko lektora. W październiku 1943 roku został zastępcą dowódcy 3 Pułku Czołgów, a w grudniu tego roku zastępcą dowódcy brygady pancernej. W marcu 1944 roku mianowany szefem grupy operacyjnej.

24 lipca 1944 roku przeniesiony do służby w Resorcie Bezpieczeństwa Publicznego i wyznaczony na stanowisko kierownika wydziału śledczego w Lublinie. 25 sierpnia 1946 roku został naczelnikiem Wydziału Specjalnego w Gabinecie Ministra Bezpieczeństwa Publicznego. Od 15 lutego 1947 zastępca dyrektora Departamentu I MBP. Funkcję tę sprawował do 31 marca 1949 roku.

1 kwietnia 1949 objął stanowisko zastępcy dowódcy do spraw zwiadu Wojsk Ochrony Pogranicza. 2 sierpnia 1955 objął stanowisko dowódcy WOP, lecz już 10 listopada tego roku został odwołany i skierowany w charakterze słuchacza do Wojskowego Instytutu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ZSRR. Od 16 listopada 1956 roku, po powrocie do kraju, pozostawał w dyspozycji dowódcy Wojsk Wewnętrznych. 11 lutego 1957 roku został szefem Inspektoratu Wojsk Wewnętrznych, a 3 września 1958 roku szefem Zarządu Organizacyjno-Wojskowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. 15 stycznia 1963 roku skierowany do dyspozycji szefa departamentu Kadr MSW, a 20 lutego tego wyznaczony na stanowisko zastępcy dyrektora Biura „C” MSW. Służbę na tym stanowisku pełnił do 31 stycznia 1968 roku.

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera HIV-2-7)^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Krzyża Grunwaldu III klasy (2 stycznia 1946)^[4]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 października 1945)^[5]
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal za Warszawę 1939–1945
Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Aleksander Kochański, Protokoły posiedzeń sekretariatu KC PPR: 1945–1946, 2001.
↑ Sobczak Stefan data śmierci 09.04.1989 [online] [dostęp 2023-06-29] (pol.).
↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-06-29] .
↑ M.P. z 1946 r. nr 22, poz. 37 „za bohaterskie czyny w walce z niemieckim najeźdźcą i za wytrwałą i ofiarną pracę w służbie nad utworzeniem ładu i bezpieczeństwa w Demokratycznej Polsce”.
↑ M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109 „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1990. Muzeum Polskich Formacji Granicznych. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-05)].
Stefan Sobczak, Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, Biuletyn Informacji Publicznej IPN

[1] Aleksander Kochański, Protokoły posiedzeń sekretariatu KC PPR: 1945–1946, 2001.

[2] Sobczak Stefan data śmierci 09.04.1989 [online] [dostęp 2023-06-29] (pol.).

[3] Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-06-29] .

[4] M.P. z 1946 r. nr 22, poz. 37 „za bohaterskie czyny w walce z niemieckim najeźdźcą i za wytrwałą i ofiarną pracę w służbie nad utworzeniem ładu i bezpieczeństwa w Demokratycznej Polsce”.

[5] M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109 „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]