Superintendentura Tczew-Starogard Ewangelickiego Kościoła Unijnego
Wygląd
Superintendentura Tczew-Starogard Ewangelickiego Kościoła Unijnego – jednostka organizacyjna Ewangelickiego Kościoła Unijnego w Polsce istniejąca w okresie II Rzeczypospolitej i obejmująca grupę gmin kościelnych (zborów) czyli parafii tego Kościoła, skupionych wokół miast Tczew i Starogard.
Dane statystyczne[edytuj | edytuj kod]
Parafia | Liczba wiernych (1937)[1] |
---|---|
Tczew | 1400 |
Swarożyn pow. Tczew | 300 |
Turze pow. Tczew | 650 |
Gniew Opaleniec pow. Tczew | 520 |
Rudno pow. Tczew | 432 |
Nowy Barkocin pow. Kościerzyna | 1020 |
Kościerzyna | 440 |
Borzechowo pow. Starogard | 652 |
Płociczno pow. Kościerzyna | 104 |
Huta pow. Starogard | 82 |
Lipusz pow. Kościerzyna | 20 |
Nowe Polaszki pow. Kościerzyna | 847 |
Podleś Wielki pow. Kościerzyna | 225 |
Krąg pow. Starogard | 453 |
Pogódki pow. Kościerzyna | 500 |
Skarszewy pow. Kościerzyna | 1770 |
Skórcz pow. Starogard | 472 |
Starogard | 1410 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stefan Grelewski, Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej, Lublin 1937, s. 331.