Przejdź do zawartości

Szczeć sukiennicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczeć sukiennicza
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

szczeciowce

Rodzina

przewiertniowate

Rodzaj

szczeć

Gatunek

szczeć sukiennicza

Nazwa systematyczna
Dipsacus sativus (L.) Honck.
Verz. Gew. Teutschl. 1: 374 (1782)[3][4]
Synonimy
  • Dipsacus fullonum var. sativus L.
  • Dipsacus fullonum subsp. sativus (L.) Thell.
  • Dipsacus sylvestris subsp. fullonum Bonnier & Layens[4]
Suchy, przekwitły kwiatostan i owoce

Szczeć sukiennicza[5], szczeć barwierska[6] (Dipsacus sativus (L.) Honck.) – gatunek rośliny z rodziny przewiertniowatych. Rodzimy obszar jego występowania to południowa Europa (kraje byłej Jugosławii, Włochy i Francja), ale rośnie jako gatunek introdukowany także w Rumunii, Czechach, Niemczech, na Wyspach Brytyjskich i Półwyspie Iberyjskim, a poza Europą w Ameryce Północnej i Południowej[4]. W Polsce gatunek uprawiany (zwłaszcza dawniej)[7] i przejściowo dziczejący[7][5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Roślina zielna dwuletnia. Wysokości 1-2 m.
Łodyga
Sztywna, naga, pokryta kolcami[8].
Liście
Liście odziomkowe, podługowato-lancetowate, niejednakowo wycinane, ostro zakończone, z kolczastym nerwem od strony dolnej. Tworzą rozetę. Są u jej podstawy zrośnięte parami.
Kwiaty
Zebrane w podługowato jajowatą główkę. Przysadki wspierające kwiaty w szczytowej części kwiatostanu są odgięte w dół. Korony kwiatów liliowe, dłuższe od przysadek[7].
Gatunki podobne
Szczeć pospolita i wykrawana mają przysadki w obrębie kwiatostanu proste lub słabo zgięte i przynajmniej w dole kwiatostanu dłuższe od kwiatów[7].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Bywa uprawiana jako roślina ozdobna. Dawniej używano tej rośliny do wypychania utkanych tkanin[9]. Rozwinięta część główki używana była w przędzalnictwie do gręplowania wełny oraz do czesania wełnianych tkanin[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
  3. Dipsacus sativus. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2013-06-21]. (ang.).
  4. a b c Dipsacus sativus (L.) Honck., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-06-15].
  5. a b Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 71, ISBN 978-83-62975-45-7.
  6. Zespół Encyklopedii PWN: Encyklopedia popularna PWN. Warszawa: PWN, 1998, s. 206. ISBN 83-7129-544-8.
  7. a b c d Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 446. ISBN 83-0114342-8.
  8. a b Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  9. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.