Szczelina Miętusia
49°14′24″N 19°54′09″E/49,239878 19,902514| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
32 m |
| Głębokość |
27 m |
| Deniwelacja |
27 m |
| Wysokość otworów |
1575 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
100 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
czerwiec 2011 roku |
| Odkrywca |
P. Sienkiewicz i A. Brzoza |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-11.69 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′24″N 19°54′09″E/49,239878 19,902514
| |
Szczelina Miętusia – jaskinia w Wielkiej Świstówce w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w ścianie Kazalnicy Miętusiej na wysokości 1575 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 32 metry, a jej deniwelacja 27 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi system studzienek następujących po sobie. Pierwsza od otworu studzienka jest dwumetrowa. Z niej dochodzi się nad kolejną studzienkę (3-metrową) i dalej nad kolejną, również 3-metrową studzienkę. Z dna ostatniej króciutki korytarzyk doprowadza nad 4-metrową studzienkę. Z jej dna korytarz prowadzi do zacisku, za którym znajduje się trzymetrowa studzienka kończąca się szczeliną[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe. Flora i fauna nie była badana[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli w czerwcu 2011 roku podczas wspinaczki na ścianie Kazalnicy Miętusiej P. Sienkiewicz (STJ KW) i A. Brzoza (WKTJ). Tego samego dnia zbadali ją oraz sporządzili jej plan[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b Jaskinie – kwartalnik Polskiego Związku Alpinizmu. Nr 3 (68)/2012. ISSN 1234-4346
- ↑ a b Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-02-01].