Szkieletnica różowoszara
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
szkieletnica różowoszara |
| Nazwa systematyczna | |
| Skeletocutis carneogrisea A. David Naturaliste Can. 109(2): 245 (1982) | |
Szkieletnica różowoszara (Skeletocutis carneogrisea A. David) – gatunek grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Skeletocutis, Incrustoporiaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[2]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jednoroczny, rozpostarty, rzadziej rozpostarto-odgięty. Osiąga średnicę około 2 cm. W stanie świeżym miękki, w stanie suchym twardy. Górna powierzchnia początkowo biała, delikatnie kutnerowata i strefowana, potem bladobrązowa i gładka. Obrzeże białe, pilśniowate. Powierzchnia hymenialna w stanie świeżym początkowo biaława, potem różowoszara, w stanie suchym brudnożółtawa. Pory drobne, w liczbie 4-6 na 1 mm. Kontekst bardzo cienki, biały, watowaty. Warstwa rurek o grubości około 1 mm, oddzielona od kontekstu gęstą, chrząstkowatą warstewką strzępek[3].
- Cechy mikroskopowe
System strzępkowy dimityczny. Strzępki generatywne hialinowe, ze sprzążkami, o średnicy 2–4 μm. Strzępki szkieletowe grubościenne, nieseptowane, o średnicy 3–5 μm. Zazwyczaj występują w postaci równoległych wiązek także w tramie. Cystyd brak, liczne są natomiast wrzecionowate, cienkościenne cystydiole, o rozmiarach 10–16 × 4–6 μm ze sprzążką w podstawie. Podstawki o rozmiarach 12–17 × 4–5 μm, z 4 sterygmami i bazalną sprzążką. Zarodniki kiełbaskowate, hialinowe, nieamyloidalne, o rozmiarach 3,5–4 × 1–1,3 μm[3].
Strzępki są heterotaliczne[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony, jednakże częstość jego występowania i rozmieszczenie nie są dokładnie znane, gdyż często mylony jest ze szkieletnicą pomarańczową (Skeletocutis amorpha). Opisano jego występowanie także w Ameryce Północnej. Prawdopodobnie występuje w całej wokółbiegunowej strefie lasów iglastych półkuli północnej. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 3 stanowiska[2], więcej stanowisk znajduje się w internetowym, aktualizowanym atlasie grzybów[4].
Saprotrof. Występuje na martwym drewnie w lasach iglastych i mieszanych. W Polsce notowany na drewnie sosny pospolitej, ale źródła zagraniczne podają występowanie także na drewnie jodły i świerka, rzadziej buka, a także na owocnikach niszczyka iglastodrzewnego (Trichaptum abietinum)[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Saprotrof, powoduje białą zgniliznę drewna[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-11-19] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ a b c d e Mycobank. Skeletocutis carneogrisea. [dostęp 2017-10-19].
- ↑ Aktualne stanowiska szkieletnicy różowoszarej w Polsce. [dostęp 2017-10-19].