Tadeusz Lewicki (kapitan)
.jpg)
| |
 kapitan piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Tadeusz Heliodor Przemysław Lewicki |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 lipca 1891 |
| Data i miejsce śmierci |
3 sierpnia 1926 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1926 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Tadeusz Heliodor Przemysław Lewicki, ps. „Kość”[1] (ur. 3 lipca 1891 w Kołomyi, zm. 3 sierpnia 1926 w Stanisławowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 3 lipca 1891 w Kołomyi, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Marii z Filipowiczów[2][1][3][4]. Był przyrodnim bratem emerytowanego podpułkownika, zamieszkałego w Kosowie[5]. Ukończył seminarium nauczycielskie. Od 1 października 1913 odbywał obowiązkową służbę wojskową w 24 pułku piechoty, w charakterze jednorocznego ochotnika[6][3].
Od 28 sierpnia 1914 służył w Legionach Polskich[6]. Początkowo walczył w szeregach 2 pułku piechoty[6][3]. 24 marca 1915, po odmrożeniu nóg podczas kampanii w Karpatach, przebywał w szpitalu rezerwowym w Oświęcimiu[3][7]. 27 lipca 1915 został przeniesiony do 6 pułku piechoty i 12 września tego roku wyruszył na front[3]. Od 1 marca do 1 maja 1916 był kursantem Szkoły Podchorążych[3]. 1 maja 1916 został mianowany chorążym[8]. Objął dowództwo II plutonu 3. kompanii 6 pp. „Szczególnie odznaczył się w walkach o Polską Górę na Wołyniu /6 VII 1916/: podczas wykonywania zadania zwiadowczego został wraz z oddziałem otoczony nad Stochodem. W wyniku zaciętej walki na bagnety wydostał się z okrążenia, przynosząc cenne informacje o wojskach rosyjskich. Za czyn ten otrzymał Order Virtuti Militari”[9]. 1 stycznia 1917 awansował na podporucznika[8]. Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego[3]. Po bitwie pod Rarańczą (15–16 lutego 1918) został internowany w Dułowie (węg. Dulfalva), skąd zbigł do II Korpusu Polskiego w Rosji[3].
Od listopada 1918 w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego w 6 pułk piechoty Legionów, z którym brał udział w walkach wojny polsko-bolszewickiej[3]. Po zakończeniu wojny kontynuował służbę jako oficer zawodowy w 6 pułku piechoty Legionów[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 414. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. Później został przeniesiony do 10 pułku piechoty w Łowiczu[11][12]. Pełnił służbę w III batalionie 10 pp detaszowanym w Skierniewicach i tam mieszkał[2]. Ostatnią jednostką, w której pełnił służbę był 53 pułk piechoty w Stryju[13][14]. Zmarł 3 sierpnia 1926 w Szpitalu Wojskowym w Stanisławowie[13][15].
W marcu 1926 ożenił się z Antoniną z Fijałkowskich, z którą miał syna Tadeusza (ur. 4 stycznia 1927)[16][9].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6337 – 17 maja 1922[17][18][9]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[19][1][20][9]
- Krzyż Walecznych po raz 3 i 4 „za udział w b. Legionach Polskich”[21][22]
- Krzyż Walecznych po raz 1 i 2 za wojnę z Ukraińcami i bolszewikami[23][24]
- Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich[25]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z trzema gwiazdkami[26]
- Odznaka pamiątkowa „Krzyż Kaniowski” nr 1850[6]
- Medal Zwycięstwa – 14 kwietnia 1922[6]
- Srebrny Medal Waleczności II klasy[27]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-26]..
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d e f g h i j Żołnierze Niepodległości : Lewicki Tadeusz Heliodor Przemysław, ps. „Kość”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-07-26].
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 115.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ I Lista strat 1915 ↓, s. 33.
- ↑ a b Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 24.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1993 ↓, s. 116.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 44.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 152, 408.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 145, 353.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 7 grudnia 1926, s. 435.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 10.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, tu 4 sierpnia 1926.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 30.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 153.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-23]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 682.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 169.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 185.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-23]..
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 214.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 202.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lewicki Tadeusz Heliodor Przemysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.77-7386 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-25].
- Lista Chorych, Rannych, Zabitych i Zaginionych Legionistów do Kwietnia 1915 roku. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjno-Werbunkowy Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego, 1915-08-01.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Internowani w Dulfalvie
- Kapitanowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Kołomyi
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Pamiątkowym 6 pułku piechoty Legionów Polskich
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Odznaką za Rany i Kontuzje
- Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914–1918
- Oficerowie piechoty Polskiego Korpusu Posiłkowego
- Polacy odznaczeni Medalem Waleczności
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1891
- Zmarli w 1926
- Żołnierze 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich (1915–1917)