Przejdź do zawartości

Tadeusz Ruttié

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Ruttié
Pełne imię i nazwisko

Tadeusz Martynin Joachim Ruttié

Data urodzenia

2 lipca 1904

Data i miejsce śmierci

26 maja 1985
Wielka Brytania

Alma mater

Politechnika Warszawska

Praca
Styl

modernizm

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)
Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej w Krakowie, fot. 2011

Tadeusz Martynin Joachim Ruttié lub Tadeusz de Ruttié (ur. 2 lipca 1904, zm. 26 maja 1968 w Wielkiej Brytanii)[1] – polski architekt.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z francuskiej rodziny Routier, przybyłej na ziemie polskie prawdopodobnie w XVIII wieku i osiadłej w Warszawie[2] Jeden z jego przodków, generał Andrzej Ruttié, w 1827 otrzymał nobilitację wraz z herbem o nazwie: „Bojomir[2].

W latach 1918–1920 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1. pułku ułanów[1]. Za bohaterstwo na polu walki otrzymał później Krzyż Walecznych[1].

W następnych latach kontynuował naukę. Rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1933 uzyskał dyplom inżyniera architekta[1]. Następnie podjął pracę w wyuczonym zawodzie. Zaprojektował m.in. Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej na Górze Borkowskiej w Krakowie. Kościół ten uchodzi za jedno z najciekawszych dokonań polskiego modernizmu sakralnego[3].

W okresie międzywojennym wstąpił do Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP). Był członkiem Oddziału Warszawskiego organizacji.

W 1939 został zmobilizowany z przydziałem do 7. pułku ułanów. W stopniu podporucznika brał udział w kampanii wrześniowej. Po przedostaniu się do Francji w 1940 został skierowany do polskiego Ośrodka Oficerów Kawalerii[1]. Po kapitulacji Francji dyslokowany do Wielkiej Brytanii i przydzielony do dowództwa Dywizjonu Pociągów Pancernych.

Po zakończeniu II wojny światowej – wobec zniszczeń wojennych, jakim uległa stolica Polski – razem z gronem przebywających w Anglii polskich architektów i urbanistów uczestniczył w pracach nad „Szkicowym planem zabudowania Warszawy”[4]. Powstały w latach 1945–1946 tzw. „Plan londyński” nigdy – nawet we fragmentach – nie został wykorzystany przez władzę ludową.

On sam nie wrócił już do kraju. Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zamieszkał w Londynie. Po śmierci spoczął na cmentarzu North Sheen w podlondyńskiej gminie Richmond upon Thames[1].

Dokonania[edytuj | edytuj kod]

Konkursy[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Tadeusz Martynin Joachim Ruttié. SARP. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
  2. a b Ruttié. Polski Słownik Biograficzno-Genealogiczny. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
  3. Kościół w mieście. culture.pl. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
  4. Plan londyński – Niezrealizowana wizja odbudowy Warszawy (1945–1946). dzieje.pl. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
  5. Modernizm samo zło?. adeste.org. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
  6. Gmach banku PKO w Poznaniu w 70. rocznicę powstania. adeste.org. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]