Przejdź do zawartości

Tajar Zavalani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tajar Zavalani
T.Z., ZAKS, TANI, TARZANI, TA
Ilustracja
Tajar Zavalani (1945)
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1903
Monastir

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1966
Wielka Brytania

Narodowość

albańska

Język

albański, angielski

Alma Mater

Uniwersytet Komunistyczny w Leningradzie

Dziedzina sztuki

pisarz, dziennikarz, historyk, tłumacz

Tajar Zavalani też jako: Thomas-Henry Zavalani (ur. 15 sierpnia 1903 w Monastirze[1], zm. 19 sierpnia 1966 w Wielkiej Brytanii[2][3]) – albański pisarz, dziennikarz, historyk i tłumacz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn działacza narodowego Fehima i Qerime z d. Frashëri. Kształcił się w szkole francuskiej w Monastirze, a w czasie I wojny światowej kontynuował naukę w liceum francuskim w Salonikach[3]. Do Albanii przyjechał w roku 1922 i podjął pracę w ministerstwie spraw zagranicznych[2]. Był sekretarzem komisji d.s. delimitacji granic Albanii, kierowanej przez Ali Paszę Kolonję, a także sekretarzem poselstwa albańskiego w Rzymie[1]. Związany z radykalną organizacją Bashkimi (Jedność) w czerwcu 1924 wziął udział w zamachu stanu, który doprowadził do przejęcia władzy przez zwolenników Fana Noliego[2]. Po upadku rządu Noliego w grudniu 1924 Zavalani wyemigrował do Włoch, a następnie do Moskwy jako członek grupy młodych Albańczyków, którzy skierowani przez organizację KONARE podjęli studia w uczelniach radzieckich. Studiował na Uniwersytecie Komunistycznym w Leningradzie, a w 1929 powrócił do Moskwy, gdzie odbywał studia ekonomiczne[2]. W 1930 dokonał wspólnie z Sejfullą Malëshovą tłumaczenia podstawowych dokumentów ruchu komunistycznego, w tym Manifestu komunistycznego na język albański[4]

W listopadzie 1930 wyjechał z ZSRR i zamieszkał w Berlinie, a następnie w Leysin (Szwajcaria), gdzie leczył się z powodu gruźlicy[2]. Powrócił do Albanii w styczniu 1933 i podjął pracę jako publicysta i tłumacz literatury francuskiej i rosyjskiej. Razem z Branko Merxhanim, Vangjelem Koçą i Nebilem Çiką był zaliczany do grupy młodych - radykalnych intelektualistów poddających krytyce panujące w Albanii stosunki społeczne i rządy elity wywodzącej się z czasów osmańskich[5]. Jedno z jego tłumaczeń - powieść Matka Gorkiego została objęta zapisem cenzury i nie doczekała się publikacji[6]. W 1935 objął stanowisko dyrektora liceum państwowego w Tiranie. W tym czasie objął kierownictwo Towarzystwa Literackiego Vllaznija. Po śmierci brata Hysena (który pozostał w ZSRR i w 1938 został rozstrzelany) radykalnie zmienił swoje poglądy stając się zagorzałym antykomunistą. Pod koniec lat 30. kierował wydziałem statystyki w ministerstwie finansów.

Po inwazji Włoch na Albanię w kwietniu 1939, Zavalani został internowany we Włoszech, skąd udało mu się uciec do Szwajcarii, skąd przez Francję przedostał się do Wielkiej Brytanii[1]. Tam też spotkał się z przebywającym na wygnaniu królem Zogiem I[2]. Od listopada 1940 pracował w sekcji albańskiej rozgłośni BBC, z którą związał się do końca życia[2]. Od 1941 kierował brytyjskim oddziałem organizacji Shqipëria e Lirë (Wolna Albania), założonej w Bostonie przez Kostandina Çekreziego[1]. W czasie wojny próbował uzyskać poparcie polityków brytyjskich na rzecz odbudowy niepodległej Albanii po wojnie[7]. Zmarł w 1966, w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym[3]. W 1998 nakładem wydawnictwa Phoenix ukazał się wybór listów Zavalaniego, w opracowaniu Ndriçima Kulli[8].

Był żonaty (w 1936 poślubił Marię Selmę, córkę Kahremana Vrioniego). Imię Zavalaniego nosi jedna z ulic w tirańskiej dzielnicy Babrruje.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • 1951: How Strong Is Russia (wyd. Londyn)
  • 1957-1963: Histori e Shqipnis (2 tomy, wyd. Londyn)
  • 1997: Land of Eagles (wyd. Londyn)
  • 1998: Misioni i shekullit XX (wyd. Tirana)
  • 2018: Ditar : (1942-1944) : (dhe shkrime të tjera) (wyd. Prisztina)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Rrugëtimet social-historike të Tajar Zavalanit përmes viteve 30'-40' të shekullit XX. Bota Sot. [dostęp 2023-10-12]. (alb.).
  2. a b c d e f g Robert Elsie: Historical Dictionary of Albania. Plymouth: Scarecrow Press, Inc., 2010, s. 10–11, seria: Historical Dictionaries of Europe, No. 75. ISBN 978-0-8108-6188-6. (ang.).
  3. a b c Paul Tabori: The Pen in Exile: An Anthology of Writers in Exile. London: Living Books, 1966, s. 252. (ang.).
  4. Kastriot Dervishi: Levizja komuniste në vitet 1924-1944 dhe formimi i PKSh-se. Tirana: 2006, s. 88. (alb.).
  5. Redi Halimi. A Liberal Government in King Zog’s Albania? Mehdi Frashëri and the Cabinet of the “Young” (1935-1936). „Südost-Forschungen”. 73 (1), s. 307-308, 2014. 
  6. Brunilda Prifti. Censura në letërsi gjatë mbretërimit të Zogu. „Seminari Ndërkombëtar për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare”. 37 (1), s. 37, 2018. 
  7. Beqir Meta. Emigracioni shqiptar kundër politikës aneksioniste greke (1939-1946). „Studime Historike”. 1-2, s. 73-91, 2001. 
  8. Tajar Zavalani: Misioni i shekullit XX. Tirana: Phoenix, 1998, s. 304. ISBN 99927-607-3-7. (alb.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]