Tapping

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tapping
Demonstracja użycia oburęcznego tappingu przez Erika Mongraina na podstawie jego piosenki "AirTap!"

Tapping (ang. klepanie) – technika gry na instrumentach strunowych, rozpowszechniona głównie w grze na gitarze elektrycznej.

Polega na wydobyciu dźwięku legato poprzez naciśnięcie lub oderwanie od struny palca ręki standardowo szarpiącej struny.

Techniki tappingu[edytuj | edytuj kod]

Rozróżnia się następujące techniki tappingu:

  • Tapping jednoręczny - do naciskania strun używa się palców tylko jednej ręki.
  • Tapping oburęczny - do naciskania strun używa się palców obu rąk.

Wykorzystanie tappingu[edytuj | edytuj kod]

Tapping ze względu na swoją widowiskowość używany jest głównie w solówkach. Jednym z pierwszych słynnych muzyków używających techniki podobnej do tappingu był skrzypek Paganini. Natomiast za prekursora tappingu oburęcznego uważa się Steve’a Hacketta[1], później naśladowanego przez takich gitarzystów jak Brian May (It’s Late) Eddie Van Halen (Eruption), Nuno Bettencourt (Get the funk out), Joe Satriani (Day at the beach, Satch Boogie, Midnight), Kirk Hammett (Dyers Eve, One, Ride the Lightning) czy Steve Vai. Tapping z powodzeniem był również stosowany przez basistów, np. Les Claypool, Cliff Burton, Victor Wooten, Michael Anthony czy też Wolfgang Van Halen.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

  • Chapman stick (instrument wynaleziony w latach 70. XX wieku specjalnie do tappingu)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Steve Hackett recording Darktown. [w:] Sound on Sound, The World’s Best Music Recording Magazine [on-line]. sierpień 1999. [dostęp 2008-07-31]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Inne znaczenia słowa „tapping”[edytuj | edytuj kod]