Toca (metoda tortur)
Ten artykuł od 2007-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c5/%28Gaillac%29_Le_supplice_de_la_marquise_de_Brinvilliers_-_Jean-Baptiste_Cariven_-_Mus%C3%A9e_des_Beaux-Arts_de_Gaillac.jpg/220px-%28Gaillac%29_Le_supplice_de_la_marquise_de_Brinvilliers_-_Jean-Baptiste_Cariven_-_Mus%C3%A9e_des_Beaux-Arts_de_Gaillac.jpg)
Toca, zwana inaczej torturą wodną – jedna z metod tortur w okresie średniowiecza. Stosowana m.in. we Francji, Hiszpanii i Niemczech. Była pierwszym etapem tortur stosowanych przez hiszpańską Inkwizycję. Zasady tej tortury, określone przez Torquemadę przewidywały, że podczas jednej sesji można użyć nie więcej niż osiem litrów wody.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Najpierw przywiązywano podejrzanego do deski, zarazem rozciągając go. Do ust wkładano mu lniane płótno, by nie mógł wypluwać wody. Jednocześnie ofiara miała połykać ten kawałek materiału, a gdy szło to z trudem, wlewano wodę. Osoba czuła, że się dusi, co zmuszało ją do połykania wody wraz z kawałkiem materiału. Gdy wystawał kilkucentymetrowy fragment materiału, kat gwałtownym ruchem wyrywał go. Gdy ten wychodził z żołądka, ofiara czuła silny ból.