USS Robin (AM-3)
USS „Robin” w 1921 roku | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
4 marca 1918 |
Wodowanie |
17 czerwca 1918 |
US Navy | |
Wejście do służby |
29 sierpnia 1918 |
Wycofanie ze służby |
9 listopada 1945 |
Los okrętu |
skreślony 28 listopada 1945 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
normalna: 950 t |
Długość |
57,6 m |
Szerokość |
10,8 m |
Zanurzenie |
3,8 m |
Napęd | |
1 maszyna parowa potrójnego rozprężania 2 kotły, moc 1400 KM, 1 śruba | |
Prędkość |
13,5–14 węzłów |
Zasięg |
6850 Mm przy 8 w. |
Uzbrojenie | |
2 działa kal. 76 mm L/50 (2 x I) 2 km, miny | |
Wyposażenie | |
trał mechaniczny | |
Załoga |
85 |
USS Robin (AM-3) – amerykański trałowiec z okresu I wojny światowej, jeden z 51 zbudowanych okrętów typu Lapwing . Okręt został zwodowany 17 czerwca 1918 roku w stoczni Todd Pacific w Brooklynie, a w skład US Navy został przyjęty 29 sierpnia 1918 roku. W 1942 roku jednostkę przeklasyfikowano na holownik. Okręt wycofano ze służby 9 listopada 1945 roku, po czym skreślono z listy floty 28 listopada 1945 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Projekt trałowców typu Lapwing powstał w 1916 roku[1][2] . Początkowo miały to być uniwersalne jednostki łączące cechy trałowca i holownika, osiągające prędkość 16 węzłów (10 węzłów podczas trałowania), jednak przyjęte założenia okazały się niemożliwe do realizacji[1]. W maju 1917 roku Sekretarz Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych zaaprobował projekt trałowca o wyporności 950 ton i prędkości 14 węzłów, składając zamówienie na 14 okrętów[1]. Ostatecznie zamówiono 54 jednostki, z czego zbudowano 49[1][2] .
USS „Robin” (Minesweeper No. 3) zbudowany został w stoczni Todd Pacific Shipyards w Brooklynie[3][4]. Stępkę okrętu położono 4 marca 1918 roku, zaś zwodowany został 17 czerwca 1918 roku[3][5] .
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
USS „Robin” był trałowcem o długości całkowitej 57,6 metra, szerokości 10,8 metra i zanurzeniu 3,8 metra[1][2][a]. Wyporność normalna wynosiła 950 ton, a pełna 1400 ton[1][2] . Okręt napędzany był przez pionową maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 1400 KM, do której parę dostarczały dwa kotły Babcock & Wilcox[1][2] . Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 13,5–14 węzłów[1][3] . Zasięg wynosił 6850 Mm przy prędkości 8 węzłów[1][2][b].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch pojedynczych dział kalibru 76 mm L/50 oraz dwóch pojedynczych karabinów maszynowych kalibru 7,62 mm L/90[1][2] . Wyposażenie trałowe obejmowało trał mechaniczny; okręt mógł też przenosić miny[2] .
Załoga okrętu składała się z 85 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][c].
Służba[edytuj | edytuj kod]
29 sierpnia 1918 roku w Nowym Jorku USS „Robin” został wcielony do US Navy[3][5] . Pierwszym dowódcą jednostki został chor. mar. (ang. Lieutenant Junior Grade) Lewis H. Cutting[3] . Okręt operował na wodach nieopodal Nowego Jorku do 23 lutego 1919 roku, a na przełomie lutego i marca uczestniczył w Newport w testach mających na celu ulepszenie metod trałowania[3] . 6 kwietnia 1919 roku „Robin” wyruszył w rejs do Europy, docierając 20 kwietnia do Inverness[3] . Do września 1919 roku okręt uczestniczył w neutralizacji liczącej 70 000 min Zagrody Minowej Morza Północnego, operując z Kirkwall[3] . 1 października jednostka wyruszyła w rejs do kraju, osiągając Nowy Jork 19 listopada[3] . 17 lipca 1920 roku jednostce nadano oznaczenie AM-3[3] .
Od 1920 roku przez 11 lat „Robin” używany był głównie na Wschodnim Wybrzeżu i Karaibach[3] . Po zimowych manewrach w 1932 roku jednostkę przebazowano na Zachodnie Wybrzeże, gdzie służył od 6 marca 1932 roku do 9 kwietnia 1934 roku, bazując w San Diego[3] . Latem 1934 roku jednostka udała się do Norfolk, ale pod koniec listopada powróciła do San Diego i operowała na tych wodach przez pozostałą część dekady[3] .
W dniu ataku na Pearl Harbor „Robin” był w drodze na Hawaje z Johnston[3] . Przybył do Pearl Harbor 10 października i do końca lutego 1942 roku służył jako trałowiec i statek ratowniczy[3] . Od lutego jego zadaniem stało się holowanie celów, wyławianie torped oraz przewóz pasażerów i ładunków[3] .
1 czerwca 1942 roku okręt został oficjalnie przemianowany na holownik, otrzymując oznaczenie AT-140[3][5] . W czerwcu 1943 roku po przeprowadzeniu gruntownego remontu, USS „Robin” wyruszył w konwoju na Samoa, a 10 czerwca rozpoczął służbę w bazie morskiej na wyspie Tutuila[3] . 13 kwietnia 1944 roku oznaczenie okrętu zmieniono na ATO-140[3][5] . Operował z Tutuila do 1945 roku, przeprowadzając misje holownicze i ratownicze na wodach nieopodal wysp Ellice, Fidżi oraz Samoa[3] . Następnie od stycznia do marca 1945 roku obszarem działania jednostki były Wyspy Marshalla i Wyspy Gilberta[3] .
21 marca 1945 roku USS „Robin” opuścił Majuro i udał się do Stanów Zjednoczonych, osiągając San Diego 21 kwietnia. Okręt został tam wycofany ze służby 9 listopada 1945 roku, po czym skreślony z listy floty 28 listopada 1945 roku[3][5] .
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gozdawa-Gołębiowski 1994 ↓, s. 586 podaje, że długość jednostki wynosiła 57,2 metra, a zanurzenie 3 metry.
- ↑ Gogin 2021 ↓ podaje, że paliwem był węgiel, zaś Moore 1990 ↓, s. 154, że paliwo płynne.
- ↑ DANFS 2015 ↓ podaje, że załoga okrętu liczyła 78 osób.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: "BIRD" minesweepers (LAPWING) (1918 - 1920). Navypedia. [dostęp 2021-03-13]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Guðmundur Helgason: USS Robin (AM 3). uboat.net. [dostęp 2021-03-13]. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships of World War I. John Moore (red.). London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
- Robin I (Minesweeper No. 3). Naval History and Heritage Command, 2015-08-31. [dostęp 2021-03-13]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Galeria zdjęć "Robin" na stronie NavSource Naval History