United States Navy SEALs
ang. The Only Easy Day Was Yesterday (Jedyny łatwy dzień był wczoraj) | |
Insygnia Special Warfare Command powszechnie używane jako symbol SEALs | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Działania zbrojne | |
Wojna wietnamska; Inwazja na Panamę; I wojna w Zatoce Perskiej; Wojna w Afganistanie; II wojna w Zatoce Perskiej | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
marynarka wojenna |
Formacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
United States Navy Sea, Air and Land (SEAL) (z ang. Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych Morze, Powietrze i Ląd)[a], powszechnie znane jako Navy SEALs – siły specjalne amerykańskiej marynarki wojennej.
Navy SEALs są elitarnymi oddziałami Sił operacji Specjalnych Marynarki USA, którym powierzono zadania takie jak: zagraniczna obrona wewnętrzna, działania bezpośrednie, antyterroryzm, czy zwiad specjalny.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Prekursorem oddziałów SEAL był „UDT” (Underwater Demolition Team), który działał m.in. w czasie II wojny światowej i wojny koreańskiej[1].
Siły te powstały na polecenie prezydenta Johna F. Kennedy’ego. Walczyły w każdym większym amerykańskim konflikcie od czasu wojny wietnamskiej. Dziś są używane do akcji bezpośrednich i specjalnych operacji rozpoznawczych[2].
Kiedyś działały głównie w „taktyce niebieskiej” (jeziora, rzeki, morza, oceany). Dziś są jednostką uniwersalną w zakresie działań specjalnych. Operują głównie na lądzie, również w konfliktach niebędących wojnami. Biorą udział w tzw. VBSS (Visit, Board, Search, and Seizure) – czyli akcjach opanowania jednostek pływających[3].
W maju 2011 r. Navy SEALs została uhonorowana przez prezydenta Baracka Obamę Presidential Unit Citation – najwyższym odznaczeniem, jakie można przyznać w USA jednostce wojskowej[4].
Kalendarium
[edytuj | edytuj kod]Źródło[5]:
- 25 maja 1961 – prezydent Kennedy powołuje specjalną jednostkę o nazwie Navy SEALS;
- 1 stycznia 1962 – możliwa działalność operacyjna;
- 1963–1975 – udział w operacji w Wietnamie. O tym jak skuteczni byli komandosi świadczy określenie ich przez Vietcong: „Diabły z zielonymi twarzami”. W tym konflikcie zginęło 49 komandosów;
- 1983 – udział w operacji na Grenadzie;
- 1989 – operacja Just Cause w Panamie, mająca na celu powstrzymanie Manuela Noriegi przed opuszczeniem kraju;
- 1990 – udział w operacji Pustynna Burza;
- 1993 – udział w operacji Restore Hope w Somalii. Dokładnie – udział 4 operatorów SEALS z SEAL TEAM 6 w akcji Irene znanej np. z filmu Helikopter w ogniu (w grupie naziemnej płk. McKnighta);
- 1997 – zatrzymanie zbrodniarza serbskiego Miroslava Tadicia – Bośnia;
- marzec 2002 – operacja Anakonda – Afganistan;
- 2002 – udział w operacji Enduring Freedom – Afganistan;
- 2003 – udział w operacji Iraqi Freedom – Irak;
- 28 czerwca 2005 – udział w operacji Red Wings – Afganistan;
- 2011 – operacja operacja Neptune Spear, zabicie Osamy bin Ladena – Abottabad, Pakistan.
Szkolenie
[edytuj | edytuj kod]Ochotnicy do Navy SEALs muszą spełnić szereg restrykcyjnych wymogów fizycznych, psychicznych i osobowościowych. Po przejściu badań kandydaci trafiają na 24-tygodniowy „podstawowy kurs niszczenia podwodnego” – BUD/S (Basic Underwater Demolition/SEAL)[6]. Następnie muszą odbyć szkolenie w ramach 26-tygodniowego kursu SQT (SEAL Qualification Training), aby zakwalifikować się do plutonu Navy SEAL, bądź plutonu SDV. Na szkolenie SQT składają się m.in.: szkolenie strzeleckie, taktyka małych oddziałów, nawigacja na lądzie, użycie materiałów wybuchowych, trening w niskich temperaturach, medycyna pola walki i operacje morskie[7].
Dopiero po przejściu tego specjalistycznego programu treningowego, żołnierze zyskują prawo do noszenia Odznaki Walki Specjalnej znanej także jako Trójząb SEALsów. Odznaka ta (czasem zwana „Budweiser” z powodu jej podobieństwa do orła z logo firmy Anheuser-Busch) służy jako najszerzej znany znak rozpoznawczy wśród całych Sił operacji Specjalnych. Jest zazwyczaj noszona wraz ze skrzydełkami spadochroniarzy marynarki i piechoty morskiej, które są przyznawane po 10 skokach[8].
Zespoły SEALs
[edytuj | edytuj kod]- Pierwszy:
- Baza – Coronado, CA
- Plutony – 8
- Drugi:
- Baza – Little Creek, VA
- Plutony – 8
- Trzeci:
- Baza – Coronado, CA
- Plutony – 8
- Czwarty:
- Baza – Little Creek, VA
- Plutony – 10
- Piąty:
- Baza – Coronado, CA
- Plutony – 8
- Siódmy:
- Baza – Coronado, CA
- Plutony – 8
- Ósmy:
- Baza – Little Creek, VA
- Plutony – 8
- Dziesiąty:
- Baza – Little Creek, VA
- Plutony – 8
Początkowo każdy zespół odpowiadał za inny obszar świata, lecz po ogłoszeniu wojny z terroryzmem jednostki musiały dopasować się do zmieniającej sytuacji i zrezygnowano z tego podziału[9].
Jednostką wojskową wywodzącą się z SEALs jest:
- Naval Special Warfare Development Group (DEVGRU / NSWDG), przeznaczona do prowadzenia szczególnych operacji bojowych[10]
- Baza – Training Support Center Hampton Roads, Virginia Beach
- (1787 osób; 1342 żołnierzy, 445 cywilnych pracowników, 2014 rok)[11][12]
Uzbrojenie
[edytuj | edytuj kod]Źródła[13][14]:
Broń osobista i zespołowa, wraz z dawniej używaną:
- MK16 SCAR-L
- MK17 CQBR
- odmiany M4
- odmiany H&K MP5
- H&K HK416
- Lekki karabin maszynowy MK46/MK48
- Karabin maszynowy M249 SAW
- Karabin maszynowy M240
- Karabin maszynowy M2
- Strzelba powtarzalna M590
- Strzelba samopowtarzalna M1014 JSCS
- Strzelba powtarzalna M870 MCS
- Granatnik M203
- Granatnik M320
- Karabin M21
- Karabin M14
- M107
- Karabin TAC-338
- Karabin MK11
- Karabin MK13
- Karabin MK15
- Pistolet maszynowy H&K UMP
- Pistolet maszynowy H&K MP7A1
- Pistolet M9
- Pistolet SIG-Sauer P226
- Pistolet HK45C
- Pistolet Glock 19
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ze względu na tłumaczenie angielskiego słowa seal, jednostkę tę, w niektórych publikacjach, określa się jako: „Foki” lub „Komando Foki”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Blasting the Way to the Beachhead: US Navy Underwater Demolition Teams in the Pacific. The National WWII Museum New Orleans, 19.04.2020. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
- ↑ Genesis of the U.S. Navy’s SEa, Air, Land (SEAL) Teams. Navy SEAL Museum. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
- ↑ Frumentarius: VBSS: A Navy SEAL explains how to board enemy ships. sandboxx.us, 17.02.2022. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
- ↑ 19. W: Mark Owen, Kevin Maurer: No Easy Day. Wyd. 1. New York: Penguin Group, 09 2012, s. 292. ISBN 978-0-718-17751-5. (ang.).
- ↑ SEAL History: The Story of Naval Special Warfare. Navy Seal Museum. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
- ↑ BUD/S. Navy SEALs. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
- ↑ SQT. Navy SEALs. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
- ↑ John Ismay: Edward Gallagher, the SEALs and Why the Trident Pin Matters. The New York Times, 21.11.2019. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
- ↑ Structure. Navy SEALs. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
- ↑ The most elite special operations forces in the US. Asymmetric Warfare Group, 9.04.2019. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
- ↑ https://web.archive.org/web/20170531075844/http://www.gao.gov/assets/680/671462.pdf
- ↑ SEAL Team 6 by the Numbers | Foreign Policy [online], foreignpolicy.com [dostęp 2024-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-28] (ang.).
- ↑ Navy SEAL Weapons and Gear. operationmilitarykids.org. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
- ↑ Navy SEAL Weapons. americanspecialops.com. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).