Urediniospora
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ac/Puccinia_recondita_f.sp._tritici_on_Triticum_aestivum_uredospores%2C_Bruine_roest_op_gewone_tarwe_uredosporen_%281%29.jpg/220px-Puccinia_recondita_f.sp._tritici_on_Triticum_aestivum_uredospores%2C_Bruine_roest_op_gewone_tarwe_uredosporen_%281%29.jpg)
Urediniospora lub urediospora – rodzaj zarodnika konidialnego (konidium). Powstaje w wyniku podziału mitotycznego, należy więc do grupy mitospor. Zarodniki tego typu wytwarzają grzyby z rzędu rdzowców Pucciniales (dawniej zaliczanych do klasy Teliomycetes, nieistniejącej w najnowszej systematyce grzybów). Wytwarzane są przez strzępki diploidalnej grzybni, mają więc diploidalną liczbę chromosomów[1]. Powstają w skupiskach zwanych urediniami[2].
U rdzy zbożowej (Puccinia graminis) urediniospory to czerwonobrunatne, jednokomórkowe, dwujądrowe zarodniki o grubej i chropowatej ścianie komórkowej. Wydostają się na zewnątrz przez rozerwania skórki łodygi i liści zbóż. Miejsca ich wydostawania się wyglądają jak czerwonobrunatne, podłużne lub okrągławe kreski lub plamki. Wytwarzane są wczesnym latem i nie zimują. Nazywane są zarodnikami letnimi, w odróżnieniu od teliospor, które wytwarzane są przez te same gatunki grzybów jesienią i zimują, stąd też nazywane są zarodnikami zimowymi[1]. Urediniospory mogą zarażać sąsiednie rośliny i zazwyczaj szybko w ciągu lata rozprzestrzeniają chorobę na całym polu. W jednym sezonie wegetacyjnych powstaje kilka generacji urediniospor i to one pełnią najważniejszą rolę w rozprzestrzenianiu się choroby[2].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/08/Puccinia_recondita_f.sp._tritici_on_Triticum_aestivum_germinating_uredospore%2C_Bruine_roest_op_gewone_tarwe_uredospore_met_kiembuis%281%29.jpg/220px-Puccinia_recondita_f.sp._tritici_on_Triticum_aestivum_germinating_uredospore%2C_Bruine_roest_op_gewone_tarwe_uredospore_met_kiembuis%281%29.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Edmund Malinowski: Anatomia roślin. Warszawa: PWN, 1966.
- ↑ a b Janusz Błaszkowski, Mariusz Tadych, Tadeusz Madej, Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: Wyd AR w Szczecinie, 1999, ISBN 83-87327-23-9