Val Veny
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Region autonomiczny | |
Rodzaj obiektu | |
Położenie na mapie Doliny Aosty ![]() | |
Położenie na mapie Włoch ![]() | |
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Val_Veny.jpg/220px-Val_Veny.jpg)
Val Veny – dolina w Masywie Mont Blanc we Włoszech (region Dolina Aosty). Jej wylot znajduje się około 2 kilometrów na północ od Courmayeur, w pobliżu Tunelu du Mont Blanc. Ciągnie się na południowy zachód i dochodzi do przełęczy Col de la Seigne (2515 m) na granicy włosko-francuskiej, za którą znajduje się francuska dolina Vallée des Chapieux[1][2].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/24/Dora_di_Veny_-_Val_Veny%2C_Courmayeur%2C_Italia_05_-_10_Agosto_2016.jpg/220px-Dora_di_Veny_-_Val_Veny%2C_Courmayeur%2C_Italia_05_-_10_Agosto_2016.jpg)
Od północnego zachodu dolinę Val Veny ograniczają grupy górskie Mont Blanc i Trélatête oddzielające ją od doliny Vallée de Chamonix, a od południowego wschodu grupa Monte Berio Blanc-Mont de Mirande za którą znajduje się dolina Vallone di La Thuile. Górna część doliny, między przełęczą Col de la Seigne a jednym z największych lodowców w Masywie Mont Blanc – Ghiaccialo del Miage, nosi nazwę Vallone de la Lex Blanche[3][4].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/ff/Miagegletscher_1.jpg/220px-Miagegletscher_1.jpg)
Przedłużeniem doliny Val Veny jest włoska dolina Val Ferret, która ciągnie się na północny wschód od wylotu Tunelu du Mont Blanc[1].
Doliną płynie potok Dora di Veny wypływający z okolic przełęczy Col de la Seigne i lodowca Ghiaccialo del Miage. W pobliżu wylotu Tunelu du Mont Blanc łączy się on z potokiem Dora di Ferret płynącym przez dolinę Val Ferret i tworzy rzekę Dora Baltea[1][2].
W dolinie nie ma większych miejscowości. W jej górnej części znajduje się schronisko Rifugio Elisabetta Soldini[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu, tom 3, Góry Europy, Wydawnictwo STAPIS, Katowice, 2007, ISBN 978-83-60429-04-4.
- ↑ a b IGC, Instituto Geografico Centrale, Monte Bianco Courmayeur La Thuile Chamonix Mont Blanc, Torino.
- ↑ Vallèe d’Aoste, Studio F.M.B. Bologna, ISBN 88-7775-316-1.
- ↑ Jan Babicz, Dariusz Tkaczyk, Alpy, Sklep Podróżnika, Warszawa, 1993.