Verona Calcio Femminile
| Przydomek |
giallo-blu | ||
|---|---|---|---|
| Barwy |
| ||
| Data założenia | |||
| Debiut w najwyższej lidze | |||
| Państwo | |||
| Adres |
| ||
| Stadion | |||
| |||
Verona Calcio Femminile – włoski klub piłki nożnej kobiet, mający siedzibę w mieście Werona, na północy kraju.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Chronologia nazw:
- 1986: U.S. Virtus Borgo Venezia
- 1987: A.C.F. Centomo Verona
- 1992: Verona Calcio Femminile
- 1994: Verona Günther
- 1998: Verona Calzedonia
- 1999: Verona Calcio Femminile
Klub piłkarski U.S. Virtus Borgo Venezia został założony w mieście Werona (dzielnica Borgo Venezia) w lipcu 1986 roku[1]. W 1986 zespół startował w mistrzostwach regionalnych Serie C Veneto. W sezonie 1986/87 z nazwą A.C.F. Centomo Verona zdobył promocję do Serie B. W sezonie 1987/88 zajął pierwsze miejsce w grupie A i zdobył awans do Serie A. Sezon 1989/90 zakończył na spadkowej 14.pozycji, ale tak jak Modena Euromobil zrezygnował z Serie A to pozostał w najwyższej klasie. W sezonie 1990/91 znów był na spadkowej 14.pozycji. Jednak tak jak poprzednio pozostał w lidze wskutek rezygnacji z Serie A beniaminka Fiamma Bari. W 1992 roku klub przyjął obecną nazwę Verona Calcio Femminile.
W 1994 pozyskał nowego sponsora firmę Günther, a w sezonie 1995/96 osiągnął pierwszy swój sukces, zdobywając swój pierwszy tytuł mistrzowski[2]. W następnym sezonie uplasował się na ostatniej 16.pozycji i tym razem spadł do Serie B. Po roku powrócił do Serie A. W sezonie 1999/2000 znów był ostatnim w tabeli ligowej i został zdegradowany do Serie B. Jednak klub zrezygnował z dalszych występów i został rozwiązany.
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
Trofea międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]
Nie uczestniczył w rozgrywkach europejskich (stan na 01-01-2017).
Trofea krajowe[edytuj | edytuj kod]
- Serie A (I poziom):
- mistrz (1): 1995/96
- Serie B (II poziom):
- mistrz (1): 1987/88 (grupa A)
- Puchar Włoch:
- finalista (1): 1981
Stadion[edytuj | edytuj kod]
Klub rozgrywa swoje mecze domowe na stadionie Miejskim w Oppeano, który może pomieścić 1000 widzów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Guerin Sportivo, Guida ai campionati di calcio femminile 1989-1990, inserto allegato al n. 38 del 20 settembre 1989 p. 18. (wł.)
- Salvatore Lo Presti, Almanacco del calcio mondiale - dal volume 89-90 al 1999-2000, Torino, S.E.T., vari. (wł.)
- Luca Barboni e Gabriele Cecchi, Annuario del calcio femminile, vari editori, 5 edizioni dal 1998/99 al 2002/03. (wł.)