Przejdź do zawartości

Viola phalacrocarpa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Viola phalacrocarpa
Ilustracja
Kwiat gatunku
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

fiołkowate

Rodzaj

fiołek

Gatunek

Viola phalacrocarpa

Nazwa systematyczna
Viola phalacrocarpa Maxim.
Bull. Acad. Imp. Sci. Saint-Pétersbourg, sér. 3, 23: 318 (1877)[3]
Synonimy
  • Viola conilii Franch. & Sav.
  • Viola ishidoyana Nakai
  • Viola nipponica Makino
  • Viola oudemansii W.Becker
  • Viola phalacrocarpa f. plena Okuhara ex T.Shimizu
  • Viola phalacrocarpoides Makino
  • Viola pseudoprionantha W.Becker
  • Viola reichii W.Becker
  • Viola seoulensis Nakai[3]

Viola phalacrocarpa Maxim. – gatunek roślin z rodziny fiołkowatych (Violaceae). Występuje naturalnie na Rosyjskim Dalekim Wschodzie (w Kraju Nadmorskim), w Chinach (w zachodnim Gansu, Hebei, południowo-wschodnim Heilongjiang, Henan, Hubei, Hunan, wschodnim Jilin, Liaoning, Shaanxi, Szantung, Shanxi i Syczuan, a także w regionach autonomicznych Mongolia Wewnętrzna i Ningxia), na Półwyspie Koreańskim oraz w Japonii[3][4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Bylina dorastająca do 6–17 cm wysokości, tworzy kłącza[4].
Liście
Blaszka liściowa ma kształt od owalnego do okrągławego. Mierzy 1,5–7 cm długości oraz 1,2–6 cm szerokości, jest karbowana na brzegu, ma sercowatą nasadę i ostry lub tępy wierzchołek. Ogonek liściowy jest nagi i ma 4–13 cm długości. Przylistki są lancetowate[4].
Kwiaty
Pojedyncze, wyrastające z kątów pędów. Mają działki kielicha o lancetowatym lub owalnie lancetowatym kształcie i dorastające do 6–7 mm długości. Płatki są odwrotnie jajowate lub podługowato odwrotnie jajowate, mają purpurową barwę oraz 11–13 mm długości, dolny płatek jest odwrotnie jajowaty, mierzy 17-22 mm długości, posiada obłą ostrogę o długości 6-9 mm[4].
Owoce
Torebki mierzące 6-8 mm długości, o elispoidalnym kształcie[4].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie w zaroślach, na łąkach i skarpach[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-01] (ang.).
  3. a b c Viola phalacrocarpa Maxim.. Plants of the World Online. [dostęp 2021-03-06]. (ang.).
  4. a b c d e f Viola phalacrocarpa. Plantes & Botanique. [dostęp 2021-03-06]. (fr.).