Władysław Rudno-Rudziński
| |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 września 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 kwietnia 2013 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Władysław Rudno-Rudziński, herbu Prus III – „Jastrząb” (ur. 21 września 1922 w Łękach pow. Biała, woj. krakowskie; zm. 9 kwietnia 2013 w Warszawie) – żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, genealog, autor książek historycznych, wieloletni pracownik handlu zagranicznego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w ziemiańskiej rodzinie w Łękach w majątku Osiek, pow. Biała, woj. krakowskie[1].
W 1939 ukończył I klasę liceum w Państwowym Gimnazjum w Bielsku. W 1940 – wysiedlony z rodziną do Krakowa w Generalnej Guberni. W 1941 otrzymał maturę w Państwowej Szkole Handlowej Wyższego Stopnia w Krakowie. Po odbyciu praktyk (1941–1943) w Komunalnej Kasie Oszczędnościowej i w Izbie Rolniczej w Krakowie, w latach 1943/44 ukończył dwa semestry Miejskiej Szkoły Handlowej w Warszawie (wojenna SGH). Równocześnie ukończył tajną szkołę podchorążych w Warszawie działając w ruchu oporu.
Żołnierz Armii Krajowej, pseudonim „Jastrząb”[2]. Absolwent Szkoły Podchorążych Dywizjonu 1806 I Pułku Strzelców Konnych w Warszawie. Walczył w powstaniu warszawskim w Kompanii Szturmowej „Stefan” IV Rejonu AK Warszawa – Śródmieście. Brał udział w walkach m.in. o Halę Mirowską, gmach PAST-y, Browar Haberbuscha. Uciekł z transportu kolejowego do obozu jenieckiego[3].
W 1946 otrzymał dyplom magisterski na Wydziale Konsularnym w Akademii Handlowej w Krakowie. W latach 1947–1949 pracował w dziale administracji cegielni i młyna w Osieku oraz cegielni w Baborowie. Po przeprowadzce do Warszawy zatrudniony jako inspektor finansowy w CHZ Varimex (1949–1951), inspektor planowania w Metrobudowie (1951–1954), kierownik eksportu w PHZ Veritas (1954–1958) oraz do przejścia na emeryturę, jako kierownik działów eksportu w SPHZ Coopexim (1958–1998).
Od 1991 był członkiem Komisji Odznaczeń w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
W kwietniu 2001 otrzymał mianowanie na stopień podporucznika, w kwietniu 2003 — na stopień porucznika.
Zmarł 9 kwietnia 2013 w Warszawie. Pochowany w kwaterze Żołnierzy Armii Krajowej na Wojskowym Cmentarzu na Powązkach, D – 22 II 8.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Krzyż Walecznych (1944), Warszawski Krzyż Powstańczy (1983), Krzyż Partyzancki (1971), Krzyż Armii Krajowej (1994), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2008)[4].
Badania historyczne[edytuj | edytuj kod]
Z zamiłowania – historyk genealog. Członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ziemian. Członek założyciel Polskiego Towarzystwa Heraldycznego[5]. Honorowy Obywatel Miasta Mińsk Mazowiecki[6][7].
Odkrywca prawdziwej daty urodzin Kazimierza Pułaskiego[8]. Autor opracowań dotyczących historii Mińska Mazowieckiego oraz działalności wojewodów Mazowieckich w XVII i XVIII wieku oraz publikacji związanych z historią rodów na Śląsku, a także historii rodzin Dulębów, Wrotnowskich, Rudzińskich[9].
Wykaz prac wydanych drukiem:
- Koligacje śląskie na tle historii rodziny Rudzińskich. Wersja polsko-niemiecka. Wyd. DIG, Warszawa 1995, s. 214, nakład 500 egz.
- Władysław Dulęba. Minister dla Galicji. Wyd. BENE NATI, Poznań 1998. s 218, nakład 1000 egz.
- Juliusz Wrotnowski i rodzina w świetle dokumentów. Wyd. własne, 2006, s.85.
- Polski Słownik Biograficzny, t. XXXIII, 1991, 1992. Biogramy Samuela Rudzińskiego, Kazimierza Rudzińskiego, Franciszka Rudzińskiego, Michała Rudzińskiego.
- Rudzińscy herbu Prus III z Ziemi Czerskiej, 1998 r., 2 tomy, s. 899, Wyd. własne.
- Kronika Rodzinna, 1979, Wyd. własne, s. 74, Uzupełnienie do Kroniki, 1975.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marek Minakowski, Władysław «Jastrząb» Rudziński z Rudna h. Prus (III) [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2018-09-30].
- ↑ Powstańcze Biogramy - Władysław Rudziński [online], www.1944.pl [dostęp 2018-09-30] (ang.).
- ↑ Archiwum Historii Mówionej - Władysław Rudziński [online] [dostęp 2018-09-30] (ang.).
- ↑ l, Nadanie orderów. - Prawo.pl [online], www.prawo.pl [dostęp 2018-09-30] (pol.).
- ↑ Stefan K. Kuczyński, Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego, nr I (XII), Wydawnictwo DiG Spj, 1 kwietnia 1993 [dostęp 2018-09-30] (pol.).
- ↑ JarosławRosłoniec, Zmarł Władysław Rudziński [online], www.stara.strefaminsk.pl [dostęp 2018-09-30] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-01] (pol.).
- ↑ 2002-2018, Miasto Mińsk Mazowiecki [online], www.minsk-maz.pl [dostęp 2018-09-30] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-02] (pol.).
- ↑ Museum Casimir Pulaski, Odszedł Władysław Rudziński [online], archiwum.muzeumpulaski.pl [dostęp 2018-09-30].
- ↑ Results for 'kw:"Rudzin?ski, W?adys?aw "' > 'Polish' [WorldCat.org] [online], www.worldcat.org [dostęp 2018-09-30] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Przekrój, nr 1739, 1 sierpnia 1978, s. 10, Powstańczy sukces. PAST-a,.
- Batalion AK „Kiliński”, Warszawa, sierpień 1984, Środowisko żołnierzy Bat. AK Kiliński, ZBoWiD Zarząd Wojewódzki w Warszawie.
- Bronisław Lubicz-Nycz, Batalion „Kiliński” AK 1940 – 1944. PWN, Warszawa, 1986; ISBN 978-83-01-05664-3, s. 223 – przypis 97.
- Gazeta Wyborcza, 31 sierpnia 1994, Na Halę Mirowską Władysław Rudziński.
- Gazeta Wyborcza Stołeczna, 15 września 2004, Krzyż za Halę, Jerzy S. Majewski.
- Gazeta Wyborcza Stołeczna, 26 września 2013, Wspomnienie. Władysław Rudno-Rudziński.