Walerian Młyniec

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walerian Józef Młyniec
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1896
Tuchów

Data śmierci

7 września 1939

Przebieg służby
Lata służby

1914–1939

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

156 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu
dowódca pułku piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Ligi Obrony III Klasy (Estonia) Krzyż Zasługi Obrońców (Łotwa)

Walerian Józef Młyniec (ur. 9 marca 1896 w Tuchowie, zm. 7 września 1939) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Walerian Józef Młyniec urodził się 9 marca 1896 roku, w Tuchowie, w rodzinie Jakuba i Marii z Piątków[1]. W czasie I wojny światowej pełnił służbę w 4 pułku piechoty Legionów Polskich. 1 lipca 1916 roku został awansowany na chorążego[2].

19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. W tym czasie był oficerem 4 pułku piechoty Legionów[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 564. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W 1923 roku pełnił służbę w macierzystym 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach[5]. W maju 1924 roku został przeniesiony do 76 pułku piechoty w Grodnie[6][7].

28 kwietnia 1926 roku zawarł związek małżeński z Marią Grzybowską, z którą miał dwoje dzieci: Romana i Walerię.

31 października 1927 roku został przeniesiony do 81 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego[8]. 18 lutego 1928 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku był komendantem obwodowym Przysposobienia Wojskowego[9][10]. W styczniu 1931 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[11]. W czerwcu 1934 roku został przeniesiony do 7 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego na stanowisko komendanta Okręgu VII Związku Strzeleckiego w Poznaniu[12]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym czasie był dowódcą II batalionu 4 pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie[13].

W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził rezerwowym 156 pułkiem piechoty. 7 września 1939 roku popełnił samobójstwo. Pochowany na cmentarzu w Rudniku nad Sanem[14].

Jego imieniem nazwano tamtejszy X Szczep Harcerski, którego honorowym członkiem szczepu została córka pułkownika, dr Waleria Młyniec.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tomasz Wantuch, Tuchowianin ..., s. 14.
  2. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 31.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 787.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 46 tu podano, że urodził 19 marca 1896 roku.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 134, 409.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 29 maja 1924 roku, s. 302.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 301, 354.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 310.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 95, 181.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 31, 609.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 118.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 154.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 17, 656.
  14. ↑ Żołnierze Niepodległości ↓, tu podano, że samobójstwo popełnił 12 września 1939 roku w Sandomierzu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu przy ulicy Mickiewicza.
  15. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
  17. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 5, 19 marca 1937. 
  18. ↑ Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie odznaczeń. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 20, 19 marca 1937. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Krogulski Mariusz Lesław, Młyniec Walerian Józef, [w:] Małopolski słownik biograficzny uczestników działań niepodległościowych 1939–1956, tom 14, Kraków 2010.
  • Krogulski Mariusz Lesław, W setną rocznicę odzyskania niepodległości. Legioniści z ziemi tuchowskiej 1914–1918 (cz. III), „Tuchowskie Wieści” 2018 nr 3.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Tomasz Wantuch, Tuchowianin - płk Walerian Młyniec, „Tuchowskie Wieści” Pismo Towarzystwa Miłośników Tuchowa nr 2/136 marzec-kwiecień-maj 2014, ISSN 1234-6640.
  • Młyniec Walerian Józef. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Walerian_Młyniec&oldid=71886981”