Walerian Mercik
podpułkownik dyplomowany piechoty | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Walerian Stanisław Mercik (ur. 3 listopada 1893, zm. 17 czerwca 1957 w Kanadzie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Pułku Piechoty Nr 45[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[2]. Dostał się do włoskiej niewoli, a po uwolnieniu z niej, wstąpił do Armii Polskiej we Francji[3] . W czasie wojny z bolszewikami dowodził kompanią i batalionem 49 Pułku Piechoty[4][3] .
Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę na stanowisku adiutanta 49 pp[3][5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1387. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Później został przydzielony do Szkoła Podchorążych. Od 1 października 1923 do 29 lutego 1924 był dowódcą 52. klasy (Kurs doszkolenia młodszych oficerów i urzędników wojskowych)[7], a następnie dowódcą kompanii w Oficerskiej Szkoły Piechoty[8]. W roku szkolnym 1925/26 był dowódcą 1. kompanii podchorążych[9]. Na jej czele walczył w maju 1926 po stronie Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego. Z dniem 2 listopada 1926, po złożeniu egzaminu wstępnego i odbyciu stażu liniowego, został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1926/28[10]. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 5 Dywizji Piechoty we Lwowie na stanowisko oficera sztabu[11]. 27 stycznia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 47. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W marcu tego roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[13][14]. W maju 1934 został przeniesiony do Sztabu Głównego[15]. W 1937 został przydzielony do Sekretariatu Komitetu Obrony Rzeczypospolitej na stanowisko oficera sekretariatu[16][3] . Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 31. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 ewakuował się do Rumunii. Pełnił „delikatną” misję w Bukareszcie, a następnie kierował specjalną placówką na Biskim Wschodzie, w zainteresowaniu której były Bałkany[3] . Później pełnił służbę na stanowisku szefa Bazy Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza[18].
W 1953 wyjechał z Londynu do Kanady, gdzie mieszkał jego jedyny syn z rodziną[3] .
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[19][20]
- Złoty Krzyż Zasługi[19][20]
- Medal Niepodległości (9 listopada 1933)[21]
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 598.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 345.
- ↑ a b c d e f Z żałobnej karty ↓.
- ↑ Fuglewicz 1929 ↓, s. 15.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 160, 767.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 61.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 318, 326.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 407.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 409.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 20 października 1926 roku, s. 369.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 364.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 24.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 105.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36, 468.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 154.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 420.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 418.
- ↑ Żaroń 1981 ↓, s. 272.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 17.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Fuglewicz: Zarys historji wojennej 49-go Pułku Piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.
- Ś.p. ppłk dypl. Walerian Mercik. „Orzeł Biały”. 37 (793), s. 2, 1957-09-14. Londyn.
- Absolwenci Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 49 Huculskiego Pułku Strzelców
- Oficerowie Armii Polskiej we Francji 1917–1919
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojskowym Karola
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1893
- Zmarli w 1957
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Kanadzie po II wojnie światowej
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej