Walerian Wiczyński
inspektor | |
Data i miejsce urodzenia |
12 listopada 1882 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Formacja | |
Odznaczenia | |
Walerian Wiczyński (ur. 12 listopada 1882 w Biłce Szlacheckiej, zm. 1940 w Kijowie) – inspektor Policji Państwowej, major rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 12 listopada 1882. Od 1903 pełnił zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Galicyjski Pułk Piechoty Nr 95 we Lwowie. W szeregach tego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913) oraz walczył w czasie I wojny światowej. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: kadeta–zastępcy oficera (1 września 1903), podporucznika (1 listopada 1905), porucznika (1 maja 1911) i kapitana (1 maja 1915)[1][2][3][4].
Po zakończeniu I wojny światowej brał udział w obronie Lwowa 1918 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej w stopniu kapitana żandarmerii[5]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[6][7]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 82 Pułku Piechoty w garnizonie Brześć[8][9].
Wstąpił do służby w Policji Państwowej. Mianowany inspektorem Policji. Od 1 grudnia 1919 do 27 czerwca 1927 sprawował stanowisko Komendanta Okręgu VIII Lwowskiego PP[10][11][12], a od 27 czerwca 1927 do 8 października 1934 stanowisko komendanta Okręgu IV Lubelskiego PP[11]. We Lwowie był inicjatorem akcji zbierania funduszy na zakup samolotu do celów obrony powietrznej Polski[13].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Został zamordowany przez NKWD w 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/1-17 oznaczony numerem 499)[14]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[15]
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)[16]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[17]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (Austro-Węgry)[17]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry)[17]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1905 ↓, s. 320, 599.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1911 ↓, s. 333, 652.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 251, 568.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 126, 782.
- ↑ Iwona Łaptaszynska: Obsada personalna obrony Lwowa 1 - 22.11.1918r.. [dostęp 2015-05-03].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 468.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 410.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 362.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 315.
- ↑ Robert Litwiński. Skutki działań wojennych w 1939 r. dla policji w Małopolsce Wschodniej. „Dzieje Najnowsze”, s. 79, Rocznik XXXIX – 2007. ISSN 0419-8824.
- ↑ a b Wykaz Komendantów Okręgowych Policji Państwowej w latach 1919–1939. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2019-12-07]. za: Robert Litwiński: Korpus policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne. Lublin: Wydawnictwo UMCS, 2007. ISBN 978-83-227-3202-1.
- ↑ Obsada personalna jednostek Policji Państwowej w roku 1926. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2015-05-03].
- ↑ Policyjne kalendarium (nr 121/04.2015). [dostęp 2015-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 104. [dostęp 2015-05-03].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 37.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu organizacji służby bezpieczeństwa publicznego”.
- ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 782.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Funkcjonariusze Policji Państwowej zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
- Inspektorzy Policji Państwowej
- Ludzie związani z Lublinem
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Jubileuszowym Wojskowym
- Polacy odznaczeni Krzyżem Pamiątkowym Mobilizacji 1912–1913
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Uczestnicy bitwy o Lwów 1918–1919 (strona polska)
- Urodzeni w 1882
- Zmarli w 1940