Wincenty Dabiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wincenty Dabiński
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1863
Gostyń

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1936
Gostyń

Zawód, zajęcie

starosta powiatu gostyńskiego

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Wincenty Dabiński (ur. 22 stycznia 1863 w Gostyniu, zm. 19 czerwca 1936 tamże[1][2]) – działacz społeczno-polityczny, starosta powiatu gostyńskiego[1][2]. Radca wojewódzki[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rzemieślniczej rodzinie Wojciecha i Michaliny z Borowiczów[2]. Początkowo uczył się w gostyńskiej szkole podstawowej a następnie w śremskim gimnazjum[2]. W późniejszym czasie był przedstawicielem pruskiego wymiaru sprawiedliwości w randze sekretarza sądowego, jednak w następstwie okrutnego traktowania ludzi narodowości polskiej zwolnił się z pracy[2]. Został właścicielem browaru i cegielni w Gostyniu. Był radnym miejskim, a w latach 1907–1914 pełnił funkcję prezesa rady nadzorczej Banku Pożyczkowego w Gostyniu. Współzałożyciel i redaktor „Ziemi Gostyńskiej” (do 1926), prezes Towarzystwa Przemysłowców i Rzemieślników[2]. 2 stycznia 1919 został mianowany pierwszym polskim starostą powiatu gostyńskiego. Urząd starosty gostyńskiego sprawował do 24 lutego 1929[1][2].

Zmarł 19 czerwca 1936 w Gostyniu[1][2]. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Gostyniu[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Jedna z ulic na osiedlu Pożegowo w Gostyniu nosi jego imię[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Izabela Skorzybót, Odnaleziony grób pierwszego starosty, „Życie Gostynia”, 7 listopada 2008, s. 9.
  2. a b c d e f g h i Wincenty Dabiński - pierwszy polski starosta powiatu gostyńskiego [online], gaso-gostyn.pl [dostęp 2019-12-26].
  3. Wincnety Dabiński 1863–1936 rekord BillionGraves [online], BillionGraves [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  4. M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej oraz na polu administracji państwowej”.
  5. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 32.