Witryk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Witryk – osoba świecka współzarządzająca majątkiem kościoła lokalnego i troszcząca się o jego utrzymanie i bieżące potrzeby.

Instytucja witryków tzw. vitrici była wprowadzona w średniowieczu i skodyfikowana przez statuty arcybiskupa Mikołaja Trąby w 1420 roku. Jego wyboru, najczęściej w liczbie dwóch dokonywali wspólnie pleban, patron kościoła oraz starszyzna parafialna spośród osób godnych zaufania. Witryk był więc przedstawicielem parafian[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozprawy Wydziału Teologiczno-Kanonicznego (wyd 5) w: Rozprawy Wydziału Teologiczno-Kanonicznego, Rozprawy Wydziału Teologiczno-Kanonicznego, wyd. Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1948, s.80
  2. Marta Piber. Służew średniowieczny: dzieje parafii i wsi Służew w ziemi warszawskiej, wyd. Towarzystwo Naukowe Warszawskie, 2001, ISBN 978-83-907328-5-5, s.223