Przejdź do zawartości

Wnioskowania instrumentalne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wnioskowania instrumentalne – nakazują przyjąć, że obowiązują normy, jakich obowiązywanie przyczyni się do urzeczywistniania obowiązujących norm. W tym sensie są też wnioskowaniami z celu na środki[1].

Do wnioskowań instrumentalnych należą zwłaszcza tzw. reguły instrumentalnego zakazu i nakazu, które nakazują przyjąć obowiązywanie norm, jakie służą realizacji danego celu (zachowania) lub powstaniu danego stanu albo jakie służą uniemożliwieniu zrealizowania się danego celu (zachowania) lub zapobieżeniu powstania danego stanu – np. z normy prawnej nakazującej stróżowi pilnować obiektu wywodzą normę prawną zakazującą temu stróżowi spania i spożywania w pracy alkoholu[2].

Reguły instrumentalnego zakazu i nakazu zasadzają się na związkach przyczynowych (przyczynowo-skutkowych). Prawidłowość tych związków może zostać zweryfikowana na gruncie empirycznym[3]. Ich stosowanie uzależnione jest również od tego, jakim kosztem dany cel (stan) ma być w prawie osiągany, co jest kwestią ocenną[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 231.
  2. M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 231-232.
  3. a b M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 232.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Maciej Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Wydawnictwo CM, Warszawa 2019, ISBN 978-83-66704-82-4.