Wojciech Ciszewski
 Tomasz Mickiewicz i Wojciech Ciszewski podczas wizyty Jana Pawła II w czerwcu 1979 | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
 
| |
Wojciech Ciszewski pseud. Lech Krzemieński (ur. 1960) – polski działacz opozycji antykomunistycznej, współpracownik Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO), współzałożyciel i redaktor wydawanego poza cenzurą „Ucznia Polskiego”.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Urodził się w 1960[2]. Ukończył Szkołę Podstawową nr 267 w Warszawie[3], a nastepnie kontyunował naukę w warszawskim XVI Liceum Ogólnokształcącego im. Stefanii Sempołowskiej, gdzie uczęszczał do jednej klasy z Tomaszem Mickiewiczem.
Jako licealista należał do współzałożycieli wydawanego poza cenzurą „Ucznia Polskiego”, będąc członkiem jego redakcji w latach 1979–1981[2] i pełniąc w tym czasie nieformalną funkcję skarbnika redakcji[4]. Współpracował także z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela[5]. Na jesieni 1982 wziął udział w spotkaniu, w mieszkaniu Ireny Szymczak, na którym wraz z Maciejem Igielskim zdecydował o przekazaniu „Ucznia Polskiego”, kolejnemu zespołowi redakcyjnemu tworzonemu przez licealistów: Krzysztofa Czumę, Irene Szymczak i Macieja Kulesze[6].
Ukończył studia w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[2].
Po transformacji systemowej w Polsce, pracował jako prywatny przedsiębiorca. Jest nauczycielem religii[2] w XXX Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Śniadeckiego w Warszawie[7].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Jego ojcem był Andrzej Ciszewski (1932–1999), specjalista w dziedzinie materiałoznawstwa i pracownik dydaktyczny Politechniki Warszawskiej, zaś dziadkiem od strony ojca, Wiktor Ciszewski, ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej, żołnierz w trakcie polskiej wojny obronnej we wrześniu 1939 roku oraz jeniec niemieckiego stalagu[8].
Bratem ciotecznym jego ojca był Jan Piwowarczyk (1930–1948), harcerz i esperantysta, maturzysta łowickiego Liceum Handowego, który zmarł w niejasnych okolicznościach w siedzibie łowickiego UB w 1948[9].
24 listopada 2017 wziął udział w uroczystym odsłonięciu tablicy upamiętniającej Jana Kazimierza Piwowarczyka oraz jego ojca Jana Piwowarczyka, który został zamordowany przez NKWD. Tablica została umieszczona na budynku Komendy Powiatowej Policji w Łowiczu (dawna siedziba Urzędu Bezpieczeństwa)[10].
Wybrane odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W sierpniu 2011 r. został w dowód zasług za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, odznaczony przez wojewodę mazowieckiego Jacka Kozłowskiego - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przyznanym postanowieniem prezydenta RP Bronisława Komorowskiego z dnia 28 czerwca 2011 r.[11].
W 2017 został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Uroczystość wręczenia odznaczeń państwowych – Warszawa, 13 czerwca 2017. ipn.gov.pl. [dostęp 2024-06-09].
- ↑ a b c d e Noszczak 2003 ↓, s. 275.
- ↑ Noszczak 2003 ↓, s. 94.
- ↑ Noszczak 2003 ↓, s. 19.
- ↑ uczestnicy ROPCiO. czuma.pl. [dostęp 2024-06-09].
- ↑ Bartłomiej Noszczak: Wagary z Peerelu. tygodnikpowszechny.pl. [dostęp 2024-06-09].
- ↑ Oficjalna strona XXX Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w Warszawie (stan na 27 lipca 2012)
- ↑ Noszczak 2003 ↓, s. 94-95.
- ↑ Noszczak 2003 ↓, s. 95.
- ↑ 24.11.2017 r. - Łowicz - Odsłonięcie tablicy Jana i Jana Kazimierza Piwowarczyków. nist.gov.pl. [dostęp 2024-06-09].
- ↑ Wojewoda mazowiecki ws. odznaczeń dla bohaterów opozycji (komunikat) na stronie http://finanse.wp.pl/kat (stan na 27 lipca 2012)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bartłomiej Noszczak: Niebezpieczna wolność. Uczeń Polski (1979–1989). Fakty, wspomnienia, dokumenty. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 978-83-7629-477-3.