Wytyczne techniczne G-4.4
Wytyczne techniczne G-4.4 – zbiór zasad technicznych dotyczących wykonywania prac geodezyjnych w Polsce związanych z podziemnym uzbrojeniem terenu[1], wprowadzony zaleceniem[2] Dyrektora Biura Rozwoju Nauki i Techniki Stanisława Różanka z 1980 w sprawie stosowania wytycznych technicznych "G-4.4 Prace geodezyjne związane z podziemnym uzbrojeniem terenu". Wytyczne stanowią uzupełnienie instrukcji technicznej G-4 będącej do 8 czerwca 2012[3] standardem technicznym w geodezji[4].
Wytyczne zostały wprowadzone w celu ujednolicenia sposobu pomiarów i opracowania dokumentacji technicznej w zakresie wykonywanych prac polowych i opracowań kameralnych (w tym opracowania mapy zasadniczej i innych map sytuacyjno-wysokościowych). Ostatnim wydaniem jest wydanie III z 1987 opracowane przez Mariana Sołtysa, Władysława Bakę, Jerzego Gomoliszewskiego, Tadeusza Książka, Antoniego Soszyńskiego oraz Ryszarda Umeckiego zgodnie z zaleceniami Biura Rozwoju Nauki i Techniki Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii reprezentowanego przez Edwarda Jarosińskiego i Apoloniusza Szejbę[1].
Wytyczne podają zasady wykonywania prac w zakresie[1]:
- geodezyjnej inwentaryzacji uzbrojenia terenu,
- ustalania szczegółowej lokalizacji projektowanych przewodów podziemnych,
- uzgadniania dokumentacji projektowej uzbrojenia terenu,
- wyznaczania w terenie projektowanych urządzeń uzbrojenia terenu,
- sprawdzania zgodności posadowienia uzbrojenia terenu z projektem.
oraz ustalają zakres prac geodezyjnych dotyczących elementów uzbrojenia terenu, które stanowią, treść mapy zasadniczej.
Wytyczne definiują podziemne uzbrojenie terenu jako wyposażenie terenu w urządzenia wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, gazowe, telekomunikacyjne, elektroenergetyczne, specjalnego przeznaczenia wraz z elementami naziemnymi tych urządzeń oraz geodezyjną inwentaryzację uzbrojenia terenu jako zespół czynności technicznych, na które składają się:
- wykrycie i zlokalizowanie zasypanych przewodów uzbrojenia podziemnego,
- pomiary geodezyjne urządzeń w terenie,
- opracowanie wyników pomiarów i dokumentacji geodezyjnej,
- wprowadzenie wyników inwentaryzacji na mapę zasadniczą oraz na mapę przeglądową uzbrojenia terenu[1].
Ze względu na warunki związane z możliwością dostępu do elementów uzbrojenia terenu, pomiar inwentaryzacyjny może być wykonany metodą:
- bezpośrednią – stosowaną w odniesieniu do naziemnego i podziemnego uzbrojenia terenu po ułożeniu przewodów a przed ich zasypaniem (inwentaryzacja powykonawczą) lub w odkrywkach terenowych
- pośrednią – stosowaną w odniesieniu do przewodów podziemnych zasypanych (zakrytych) z wykorzystaniem aparatury elektronicznej (wykrywaczy)[1].
Geodezyjny pomiar przewodów i urządzeń uzbrojenia terenu wykonuje się zgodnie z instrukcją G-4[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Wytyczne techniczne G-4.4. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1987.
- ↑ na podstawie instrukcji technicznej G-4 "Pomiary sytuacyjne i wysokościowe" wprowadzonej zarządzeniem nr 7 Prezesa GUGiK z 28 czerwca 1979
- ↑ Dz.U. z 2021 r. poz. 214
- ↑ Dz.U. z 1999 r. nr 30, poz. 297
- ↑ Instrukcja techniczna G-4. Warszawa: GUGiK, 1988.
