Załomie
53°04′52″N 16°03′38″E/53,081111 16,060556
| |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Wysokość lustra |
59,6-60,5 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
104,7-135,89 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
9250 m[1] |
| Objętość |
5656,9 tys. m³[2] |
| Hydrologia | |
| Klasa czystości wody |
III (1991)[3] |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | |
Położenie na mapie gminy Człopa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wałeckiego  | |
| 53°04′52″N 16°03′38″E/53,081111 16,060556
| |
Załomie – jezioro w woj. zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, w gminie Człopa, leżące na terenie Pojezierza Wałeckiego.
Dane morfometryczne[edytuj | edytuj kod]
Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 104,7 ha[2] przez 112,5 ha[3] do 135,89 ha[1].
Zwierciadło wody położone jest na wysokości 59,6–60,0 m n.p.m.[3] lub 60,5 m n.p.m.[2][1] Średnia głębokość jeziora wynosi 5,4 m[2], natomiast głębokość maksymalna 21,5 m[2].
Na podstawie badań przeprowadzonych w 1991 roku wody jeziora zaliczono do III klasy czystości[3].
Hydronimia[edytuj | edytuj kod]
Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Załomie[4]. W różnych publikacjach i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwą Załom[3][5] lub Załom Wielki[1].
Rezerwat[edytuj | edytuj kod]
Nad północnym brzegiem jeziora położony jest rezerwat Stary Załom.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Atlas jezior województwa pilskiego. Mazurek, Stanisław (red.). Wojewódzkie Biuro Geodezji i Terenów Rolnych w Pile; Państwowe Gospodarstwo Rybackie w Oleśnicy, 1983, s. 294.
- ↑ a b c d e f g Według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 211. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ a b c d e Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 211. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 393, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Mapa topograficzna dostępna w serwisie geoportal.gov.pl. [dostęp 2023-02-25].