Zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego
Ilustracja
Zapis EKG u pacjenta z zespołem tachykardia-bradykardia, odmianą zespołu chorego węzła zatokowo-przedsionkowego
Klasyfikacje
ICD-10

I49.5
Zespół chorej zatoki

OMIM

608567 163800 614090

MeSH

D012804

Zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego, choroba węzła zatokowego (ang. sick sinus syndrome, SSS, sinus node dysfunction) – grupa zaburzeń rytmu serca wynikających z niewydolności węzła zatokowo-przedsionkowego. W zespole chorego węzła szybkie rytmy zatokowe pogłębiają depresję węzła i mogą powodować następcze zahamowanie zatokowe lub nawet blok zatokowo-przedsionkowy. Pojęcie sick sinus syndrome wprowadziła Dr M. Irene Ferrer w 1968 roku[1]. Odmianą zespołu chorego węzła zatokowo-przedsionkowego jest zespół tachykardia-bradykardia, w którym występują napadowe migotanie i trzepotanie przedsionków lub inne częstoskurcze nadkomorowe[2]. W leczeniu stosuje się wszczepienie rozrusznika serca, które jednak nie wydłuża życia pacjentów, a jedynie łagodzi objawy[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Irene Ferrer, The sick sinus syndrome in atrial disease, „Journal of the American Medical Association”, 206 (3), 1968, s. 645-646, PMID5695590 (ang.).
  2. a b Dawid Bąkowski, Maciej Młodnicki, Beata Wożakowska-Kapłon, Choroba węzła zatokowego — czy stymulator jest zawsze najlepszym rozwiązaniem?, „Folia Cardiologica”, 9 (1), 2014, s. 91–94.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Barbara Dąbrowska, Andrzej Dąbrowski: Podręcznik elektrokardiografii. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1993, s. 127-128. ISBN 83-200-1648-7.