Zimny Stawek
Zimny Stawek (też: Zimny Staw, Stawek pod Gówniakiem) – naturalny, stały zbiornik wodny w szczytowych partiach Babiej Góry w Beskidzie Żywieckim. Leży w granicach ochrony ścisłej Babiogórskiego Parku Narodowego[1]. Jest najwyżej położonym stawkiem w masywie babiogórskim.
Leży w strefie kosodrzewiny, w ścisłym sąsiedztwie głównego grzbietu masywu babiogórskiego, na odcinku między Gówniakiem a Kępą, na wysokości ok. 1560 m n.p.m.[2] (różne źródła podają wysokości, od 1545[3] do 1573 m n.p.m.[4]), w pobliżu wylotu dużego rowu rozpadlinowego zwanego Zimną Dolinką. Misa zbiornika znajduje się w odległości ok. 20 m od wylotu dolinki, przy jej północnym zboczu[3].
Staw jest zbiornikiem wodnym powstałym na dnie przygrzbietowego rowu rozpadlinowego, którego dno zostało z czasem uszczelnione drobnym rumoszem i ilastym materiałem mineralnym[5].
Stawek ma kształt wydłużony, o nieregularnej linii brzegowej, z dłuższą osią usytuowaną równolegle do osi Zimnej Dolinki. Według pomiarów z września 1981 r. jego długość wynosi ok. 4,5 m, szerokość niespełna 2 m, a powierzchnia średnio ok. 5,5 m²[6]. Maksymalna głębokość (według tych samych pomiarów) wynosi ok. 0,2 m. Brzegi w większości porośnięte roślinnością trawiastą, jedynie po stronie południowej w formie wysokiego na ok. 0,6 m, pozbawionego roślinności progu. Dno ciemne, nieco muliste, porośnięte niskim porostem wodnym, woda przezroczysta.
Stawek zasilany jest i odwadniany powierzchniowo przez drobny ciek wodny, należący do obszaru źródliskowego Żarnowskiego Potoku[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Teofil Wojterski: Babia Góra, Wiedza Powszechna, Warszawa 1978, s. 123.
- ↑ Babia Góra. Zawoja. Mapa turystyczna 1 : 30 000. Kraków: Compass, 2005. ISBN 83-89165-09-0.
- ↑ a b Mała Encyklopedia Babiogórska. Władysław Midowicz (red.). Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 1992, s. 99. ISBN 83-85557-04-0.
- ↑ Jerzy Pawłowski: Fauna wód babiogórskich, w: „Babiogórski Park Narodowy”. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 209.
- ↑ Adam Łajczak: Matka Niepogód, w: „Babiogórskie ścieżki”. Poznań: COLGRAF-PRESS, 1995, s. 159. ISBN 83-86258-08-X.
- ↑ a b Mała Encyklopedia Babiogórska. Władysław Midowicz (red.). Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 1992, s. 100. ISBN 83-85557-04-0.