Zjawisko Sabattiera
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/95/1981-fotozirkel-kulturbund-eberswalde-by-RalfR-21-sol2.jpg/220px-1981-fotozirkel-kulturbund-eberswalde-by-RalfR-21-sol2.jpg)
Zjawisko Sabattiera, nazywane też pseudosolaryzacją gdyż wizualnie podobne jest do solaryzacji. Zjawisko to charakteryzuje się częściowym odwróceniem obrazu negatywowego na pozytywowy pod działaniem dodatkowego, równomiernego naświetlenia materiału światłoczułego podczas wywołania[1]. W wyniku pseudosolaryzacji powstaje obraz pozytywowy z nałożonym, słabszym obrazem negatywowym, oba obrazy oddziela jasna linia graniczna zwana ekwidensytą, powstająca w wyniku zjawiska Eberharda.
Pseudosolaryzację odkrył w 1862 r. francuski zoolog Armand Sabattier[1]. Początkowo tłumaczono to zjawisko kopiowaniem się obrazu negatywowego na nieutrwalonej emulsji, jednak należy to tłumaczenie odrzucić, gdyż zjawisko to powstaje również gdy światło pada z odwrotnej strony. Prawdopodobnie główną przyczyną jest odczulenie emulsji przez narastające zarodki srebrowe.
Pseudosolaryzacja wykorzystywana jest do uzyskiwania efektów specjalnych w fotografii artystycznej. Mistrzem w tej dziedzinie był amerykański malarz i fotografik Man Ray.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jeff Guyer: The Sabattier Effect. Digital Photography School, 2013-09-24. [dostęp 2022-03-20].