Łagodne napadowe zawroty głowy
Łagodne napadowe zawroty głowy – rozpoznanie z grupy zespołów epizodycznych.
Łagodne napadowe zawroty głowy zaliczają się do zespołów epizodycznych, określanych wcześniej mianem dziecięcych zespołów okresowych, stanowiących ekwiwalent migreny[1], wraz z kolkami niemowlęcymi, łagodnym napadowym kręczem szyi czy zespołem cyklicznych wymiotów[2]. W Międzynarodowej Klasyfikacji Bólów Głowy (wersja 3 β) figuruje pod numerem A 1.6.2.[3]
Zaburzenie to objawia się występowaniem pojawiających się nagle, bez objawów prodromalnych, krótkotrwałych zawrotów głowy. Mogą występować takie towarzyszące objawy, jak nudności, wymioty, bladość, oczopląs, nadmierna potliwość[3], fotofobia, fonofobia[4]. Dziecko często reaguje lękiem. Mogą zdarzyć się upadki[3] i ataksja, ale świadomość pozostaje jasna. Objawy te trwają od sekund do godzin – średnio 5 minut[4]. Ustępują one bez zastosowania żadnego leczenia[3]. Mają jednak nawracający charakter[3].
Międzynarodowa Klasyfikacja Bólów Głowy w wersji 3 beta proponuje kryteria pozwalające postawić takie rozpoznanie. Stwierdzić trzeba 5 epizodów zawrotów głowy o opisanych dalej cechach: pojawiające się bez objawów przepowiadających, z największym nasileniem na początku, trwające kilka minut-godzin bez zaburzeń świadomości, ustępujące bez leczenia, z przynajmniej jednym objawem towarzyszącym (oczopląs, ataksja, wymioty, strach, bladość), bez nieprawidłowości w badaniu neurologicznym ani audiometrycznym, ani dotyczących działania jąder przedsionkowych między napadami. W różnicowaniu uwzględnia się napadową ataksję, migrenę, padaczkę, guzy nerwu przedsionkowo-ślimakowego bądź kąta móżdżkowo-mostowego, infekcje, urazy głowy, łagodne ułożeniowe zawroty głowy, chorobę Meniere’a, wodniaka endolimfatycznego i zapalenie nerwu przedsionkowego[4]. W diagnostyce uwzględnia się EEG, MR, CT, badanie audiometrii i otoemisji akustycznej, próby błędnikowe i badania laboratoryjne[5].
Problemy takie zazwyczaj zaczynają się w 2. do 4. roku życia dziecka i trwają do 5–6. roku. W tym okresie nawracają z różną częstością. Mogą przypominać o sobie codziennie, a mogą również objawiać się raz na kilka miesięcy. Podejrzewa się, że rozpoznanie to może być wczesnym przejawem migreny podstawnej. Postuluje się rolę genu CACNA1A w powstawaniu łagodnych napadowych zawrotów głowy[4].
Nie istnieje leczenie łagodnych napadowych zawrotów głowy[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Winczewska-Wiktor 2017 ↓, s. 594.
- ↑ Winczewska-Wiktor 2017 ↓, s. 594–595.
- ↑ a b c d e Winczewska-Wiktor 2017 ↓, s. 599.
- ↑ a b c d e Winczewska-Wiktor 2017 ↓, s. 600.
- ↑ Winczewska-Wiktor 2017 ↓, s. 601.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anna Winczewska-Wiktor, Zespoły epizodyczne, [w:] Barbara Steinborn, Neurologia wieku rozwojowego, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, ISBN 978-83-200-5378-4.
