Łeba Stara
Łeba Stara – dawne miasto położone w obrębie współczesnego miasta Łeba, uzyskała lokację miejską w 1357 roku, zdegradowana w 1558 roku[1].
Rozwój miasta utrudniały wędrujące wydmy, które po każdym sztormie zasypywały jego nowe części. Okres od XIV do XVI wieku to stała walka z piaskiem, rzeką i morzem. W latach 1550-1570 podjęto decyzję o przeniesieniu miasta 2 km na południowy wschód, na wschodni brzeg rzeki[2]. Ostateczny kres miastu, podówczas liczącemu około 10000 mieszkańców, położył w 1570 potężny sztorm[3].
W czasach powojennych nadal widoczne były spod wydm pozostałości wieży kościoła w Starej Łebie[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 231, ISBN 978-83-7495-133-3.
- ↑ Czesław Piskorski "Pomorze Zachodnie, mały przewodnik" Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1980 s. 177 ISBN 83-217-2292-X
- ↑ a b Jerzy Brinken, Okolice Szczecina w: Szczecin miasto-port-okolice, Polskie Towarzystwo Geograficzne w Szczecinie, Święto Morza 1947, s.39
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 48-49.
| Części miasta wg TERYT | |
|---|---|
| Historyczne części miasta |
