Łopata Kondracka
Łopata, zwana też Łopatą Kondracką (dla odróżnienia od innych grzbietów o tej samej nazwie) – północno-wschodni grzbiet Suchego Wierchu Kondrackiego (1890 m) w polskich Tatrach Zachodnich. Odchodzi jednakże nie od samego jego wierzchołka, lecz od przełączki przez Władysława Cywińskiego nazwanej Kondrackim Przechodem (ok. 1660 m), znajdującej się po północno-wschodniej stronie kopuły szczytowej[1]. Łopata oddziela główny ciąg Doliny Kondratowej od jej odnogi Doliny Suchej Kondrackiej[2].
Łopata jest dołem porośnięta lasem, wyżej częściowo kosodrzewiną. Dawniej była bardziej trawiasta, była bowiem wypasana (wchodziła w skład Hali Kondratowej). Po zaprzestaniu wypasu stopniowo zarasta[3]. Stoki wschodnie, opadające do Doliny Suchej Kondrackiej, są bardziej strome (ok. 40° nachylenia). Granią Łopaty prowadzi ważna droga, ale tylko zimowa. Jak pisze Władysław Cywiński, „droga prowadzi przez gęste zarośla kosodrzewiny i latem nie jest odwiedzana przez ludzi o zdrowych zmysłach”. Zimą natomiast, gdy śnieg zasypie kosodrzewinę, stanowi jedyny bezpieczny sposób na wejście lub zejście z głównej grani nad Doliną Kondratową i z Czerwonych Wierchów na polską stronę (gdy istnieje duże zagrożenie lawinowe)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry. Kasprowy Wierch, t. 13, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.