Łuczaj (kolonia)
55°05′41″N 27°08′02″E/55,094722 27,133889| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 55°05′41″N 27°08′02″E/55,094722 27,133889
| |
Łuczaj – dawna kolonia. Tereny na których leżała znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Nowosiółki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.
W dwudziestoleciu międzywojennym kolonia leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Łuczaj.
Powszechny Spis Ludności z 1921 roku podaje dane dotyczące folwarku i kolonii Łuczaj.
- kolonię zamieszkiwało 19 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Były tu 3 budynki mieszkalne[1].
- folwark zamieszkiwało 49 osób, 30 były wyznania rzymskokatolickiego a 19 staroobrzędowego. Jednocześnie 38 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 11 białoruską. Było tu 10 budynków mieszkalnych[1].
Po przeprowadzeniu zgodnie z reformą, parcelacją folwark jako osobna jednostka osadnicza przestał istnieć. W 1931 kolonię (która wchłonęła folwark) w 10 domach zamieszkiwało 114 osób[2].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Łuczaju. Podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Łuczaj[3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 25.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 41.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 146.