Ō-no Yasumaro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Portret Ō-no Yasumaro autorstwa Yōsaia Kikuchiego (XIX w.)
Znaleziona tabliczka-epitafium, u spodu umieszczone perły

Ō-no Yasumaro (jap. 太 安万侶 / 太 安麻呂; zm. 723) – japoński polityk z okresu Asuka i Nara, redaktor kroniki Kojiki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojcem był Ō-no Honji (多品治), dowódca wojskowy. Ō-no Yasumaro pracował na dworze trzech kolejnych władców, na którym, od 704 roku, kilka razy awansował. Ostatecznie jego najwyższym stanowiskiem był minister ds. ludności (jap. 民部卿 minbu-kyō)[1].

Kronika Kojiki[edytuj | edytuj kod]

Na polecenie cesarzowej Gemmei Ō-no Yasumaro w 712 roku skompilował kronikę Kojiki, najstarsze dzieło japońskiej historiografii[2].

Tekst kroniki napisany jest częściowo po chińsku, a częściowo po japońsku z użyciem znaków chińskich (man’yōganą). Przedmowa, autorstwa Ō-no Yasumaro, jest napisana w całości po chińsku[3]. Istniały wątpliwości co do autentyczności tekstu, a w szczególności do przedmowy Ō-no Yasumaro, ale analizy zapisu wskazują na pochodzenie dzieła z VIII wieku. Przedmowa napisana jest w wyszukanym chińskim stylu tzw. prozy paralelnej, z wieloma zapożyczeniami z chińskich tekstów klasycznych i nawiązaniami do nich, aczkolwiek jej tekst głosi, że język kroniki powraca do tradycyjnych, prostych form, sprzed wpływów chińskich. Opowiada też historię powstania kroniki, w tym wsparcie kolejnych władców i udział dworzanina imieniem Hieda-no Are w spisywaniu tekstu, który nauczył się go recytować. Z nakazu cesarzowej Gemmei Ō-no Yasumaro uporządkował dzieło i spisał je[4][5].

Miejsce spoczynku[edytuj | edytuj kod]

W 1979 roku przypadkowo odnaleziono w dzielnicy Konose-chō (此瀬町) w Narze grób Ō-no Yasumaro. Trumna zawierała spalone kości, perły i tabliczkę z brązu z inskrypcją w języku chińskim, w której zapisane były: nazwa rodu, imię, adres, ranga i tytuł urzędowy, daty śmierci i pochówku oraz znaki kalendarza[6]. Analiza szczątków ministra wykazała, że cierpiał na paradontozę, był drobnej budowy ciała, a zmarł między 40 a 70 rokiem życia[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tubielewicz 1996 ↓, s. 245.
  2. Tubielewicz 1996 ↓, s. 163.
  3. Shuichi Kato: History of Japanese Literature: The First Thousand Years. Palgrave Macmillan, 2014, s. 38. ISBN 978-1-349-03084-2. (ang.).
  4. David Lurie: Myth and history in the Kojiki, Nihon shoki, and related works. W: The Cambridge History of Japanese Literature. Red. Haruo Shirane, Tomi Suzuki, David Lurie. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press, 2016, s. 27–28. ISBN 978-1-107-02903-3. (ang.).
  5. Wiesław Kotański (tłum. z oryginału jap.): Kojiki, czyli księga dawnych wydarzeń. T. I: Tekst i indeksy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986, s. 12, seria: Bibliotheca Mundi. ISBN 83-06-00223-7.
  6. 太安萬侶墓誌/癸亥年七月六日在銘/奈良県奈良市此瀬町出土. The Agency for Cultural Affairs, 2019. [dostęp 2019-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-10)]. (jap.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jolanta Tubielewicz: Kultura Japonii – słownik. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1996. ISBN 83-02-06378-9.