Świadkowie Jehowy w Irlandii

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świadkowie Jehowy w Irlandii
Państwo

 Irlandia

Liczebność
(2023)

7974

% ludności kraju
(2023)

0,1%

Liczba zborów
(2023)

121

Rozpoczęcie działalności

lata 90. XIX w.

W 1919 roku rozpoczęto wyświetlanie Fotodramy stworzenia w Irlandii

Świadkowie Jehowy w Irlandii – społeczność wyznaniowa w Irlandii, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 7974 głosicieli, należących do 121 zborów[1]. W 2023 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zgromadziło się 13 498 osób[2][a]. Biuro Oddziału koordynujące działalność miejscowych głosicieli znajduje się w Londynie[3][4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

W 1891 roku w trakcie swojej pierwszej podróży do Europy Charles Taze Russell odwiedził kilka irlandzkich miast[5][6]. Pierwsza grupa studiująca publikacje Badaczy Pisma Świętego powstała w Dublinie. W 1908 roku zbór w tym mieście liczył 40 członków. C.T. Russell odwiedził Irlandię ponownie w latach 1903, 1908, 1909, 1910 i 1911 (dwa razy), składając w kraju w sumie 7 wizyt[5]. W maju 1903 roku wygłosił wykład publiczny „Obietnica poparta przysięgą” w Belfaście i w Dublinie. W kwietniu 1908 roku w Belfaście i w Dublinie wygłosił reklamowany w gazecie „The Irish Times” wykład „Obalenie imperium Szatana” dla około 300 słuchaczy. W Dublinie sekretarz Związku Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej (YMCA), o nazwisku O’Connor bezskutecznie próbował zakłócić wykład Russella. W maju 1909 roku w Belfaście na wykład publiczny przybyło 450 osób, spośród których 100 z powodu braku miejsc wysłuchało wykładu na stojąco. W roku 1911 w Belfaście wykładu zatytułowanego „Przyszłe życie” wysłuchało 2000 słuchaczy. W roku 1910 i dwukrotnie w roku 1911 w Dublinie O’Connor ponownie usiłował zakłócić program wykładów, jednak mówca został entuzjastycznie przyjęty przez publiczność[7].

W roku 1919 rozpoczęto wyświetlanie filmu Fotodrama stworzenia. W latach 20. XX wieku zanotowano liczne napaści na głosicieli. Pod koniec lat 30. XX wieku liczba głosicieli wynosiła ok. 60 osób.

Powojenny rozwój działalności[edytuj | edytuj kod]

W roku 1946 do Irlandii przybyli pionierzy z Wielkiej Brytanii[8]. W roku 1949 do grona 73 miejscowych Świadków dołączyła pierwsza grupa misjonarzy, absolwentów Szkoły Gilead, którzy byli częstym celem ataków, inicjowanych przez kler katolicki[9]. Rok później do pięciu zborów należało około 110 głosicieli. W roku 1953 w stolicy powstała pierwsza Sala Królestwa. Rok później z wizytą w Irlandii przebywali Frederick W. Franz i Grant Suiter; w Irlandii działało wówczas 20 misjonarzy. W roku 1957 otwarto w stolicy Biuro Oddziału, które sprawowało nadzór nad działalnością w Republice Irlandii[10]. Z tej okazji w Dublinie przebywał Nathan H. Knorr.

W roku 1960 dochodziło do ataków na głosicieli[11]. W roku 1962 przekroczono liczbę 200 głosicieli. W roku 1964 sługą oddziału w Irlandii został Arthur Matthews (zm. 2015). W roku 1965 w stolicy odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Słowo prawdy” z udziałem 3948 osób (w tym 3500 zagranicznych delegatów), na którym 65 osób ochrzczono. Główne przemówienie wygłosił Frederick Franz. Był to pierwszy kongres międzynarodowy w Irlandii. W roku 1966 Biuro Oddziału w Dublinie objęło opieką także działalność Świadków Jehowy w Irlandii Północnej[10][12]. W roku 1967 liczba głosicieli przekroczyła 500, a w 1971 roku – 1000 osób. W latach 70. i 80. XX wieku z powodu swojej neutralności miejscowi wyznawcy kolejny raz doświadczali ataków. W dniach od 11 do 15 lipca 1973 roku w R.D.S. Main Hall w Dublinie odbył się kongres pod hasłem „Boskie zwycięstwo”, a w dniach od 12 do 16 lipca 1978 roku kongres pod hasłem „Zwycięska wiara” – program przedstawiono w języku angielskim i częściowo w języku włoskim. Wśród publikacji wydanych z okazji kongresu był traktat w języku irlandzkim: „Jedyna nadzieja ludzkości na pokój”.

W roku 1980 otwarto nowe Biuro Oddziału, a w kraju przebywał z wizytą Lyman A. Swingle. Rok 1982 przyniósł wzrost liczby Świadków Jehowy w Irlandii do ponad 2000 osób. 19 lutego 1985 roku zarejestrowano Watch Tower Bible and Tract Society of Ireland[10].

W roku 1986 powstała pierwsza Sala Królestwa w kraju wybudowana metodą szybkościową (w ciągu weekendu). W roku 1989 działalność kaznodziejską prowadziło ponad 3000 głosicieli, w roku 1992 – 4000. W roku 1996 otwarto nowe Biuro Oddziału, w Newcastle k. Dublina[13]. 9 lat później liczba głosicieli wzrosła do 5000, w 2011 roku do 6006, a w 2018 do 7061 osób.

Na terenach zamieszkanych przez mniejszą liczbę głosicieli prowadzone są specjalne kampanie kaznodziejskie[14][15].

W 2011 roku nadzór nad działalnością w Irlandii zaczęło sprawować Biuro Oddziału w Wielkiej Brytanii[12][3]. W 2012 roku odbył się w Dublinie specjalny kongres pod hasłem „Strzeż swego serca!”[16]. W lipcu 2017 roku delegacja Świadków Jehowy z Irlandii uczestniczyła w kongresie specjalnym pod hasłem „Nie poddawaj się!” w Toronto[17].

W Wicklow znajduje się jeden z 17 ośrodków szkoleń biblijnych na świecie[18].

Zebrania zborowe odbywają się w językach: angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, irlandzkim[5], lingala, litewskim, polskim, portugalskim, rosyjskim, rumuńskim, słowackim, włoskim i irlandzkim języku migowym, a kongresy w angielskim i polskim.

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Liczba głosicieli (w tym pionierów), liczba wyznawców[edytuj | edytuj kod]

Dane na podstawie oficjalnych raportów o działalności[19]:

  • najwyższa liczba głosicieli osiągnięta w danym roku służbowym[b] (liczby zwykle nad słupkami na wykresie)
  • przeciętna liczba pionierów w danym roku służbowym (ciemniejszym odcieniem, liczby na słupkach wykresu).

Dla porównania liczba osób deklarujących w spisach powszechnych swoją przynależność religijną do Świadków Jehowy[20][21]:

  • liczba wyznawców (czarne belki, podpisy przy nich)

Zbory polskojęzyczne w Irlandii[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze grupy polskojęzyczne należące do zborów angielskojęzycznych powstały w połowie pierwszej dekady XXI w. W kolejnych latach grupy w Dublinie, Birr, Cork, Limerick, Newcastle West, Newbridge i New Ross zostały przekształcone w polskojęzyczne zbory – w Dublinie w dwa zbory. Początkowo polskojęzyczni wyznawcy uczestniczyli w kongresach w języku polskim w Wielkiej Brytanii. W latach 2012–2015 program kongresu w Dublinie był tłumaczony na język polski, a od roku 2016 cały program jest przeprowadzany po polsku; podobnie jak zgromadzenia obwodowe, które odbywają się w SETU Arena w Waterford[22]. W Irlandii działa 8 zborów oraz 5 grup polskojęzycznych (Cavan, Galway, Kilkenny, Killarney i Sligo)[23]. Zbory i grupy polskojęzyczne należą do obwodu polskojęzycznego: EU Polish 4A. Wśród miejscowych pionierów usługują również absolwenci Kursu Biblijnego dla Małżeństw z Polski[24].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Do 31 grudnia 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  2. ↑ Rok służbowy liczony jest od września poprzedniego roku kalendarzowego do sierpnia danego roku kalendarzowego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Irlandia – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  2. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 2023 [online], jw.org.
  3. ↑ a b Rocznik Świadków Jehowy 2013. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 13. ISBN 978-83-61557-32-6.
  4. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z Wielkiej Brytanii [online], jw.org, 29 lutego 2016 [dostęp 2016-02-29].
  5. ↑ a b c Watchtower, JW Broadcasting – czerwiec 2020: Zakończenie nauki przez 149 klasę Szkoły Gilead [online], jw.org, 7 czerwca 2021.
  6. ↑ Tudor Petcu, Persecutarea Martorilor lui Iehova - Vol. I [online], issuu.com, 1 lutego 2022, s. 297 [dostęp 2022-08-02] (rum.).
  7. ↑ Watchtower, Wykłady publiczne pomagają szerzyć dobrą nowinę w Irlandii, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Towarzystwo Strażnica, luty 2018, s. 31, 32.
  8. ↑ Watchtower, Szczęście wynika z dawania, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVII, Towarzystwo Strażnica, sierpień 2016, s. 3–7, ISSN 1234-1150.
  9. ↑ Watchtower, Joey Orrom: Jestem wdzięczna, że mogę wykonywać dzieło Jehowy [online], jw.org, 4 października 2017 [dostęp 2017-10-25].
  10. ↑ a b c Status prawny w Unii Europejskiej, Watchtower, 2016, s. 3 (ang.).
  11. ↑ Watchtower, Sandy Turner: Nic nie powstrzyma dzieła Jehowy [online], jw.org [dostęp 2022-05-21].
  12. ↑ a b Watchtower, Jehowa błogosławi, kiedy robimy to, o co nas prosi, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, październik 2017, s. 3–6.
  13. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1988, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1988, s. 66–135 (ang.).
  14. ↑ Moje najlepsze wakacje!, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 czerwca 2012, s. 24, 25, ISSN 1234-1150.
  15. ↑ Watchtower, Głoszenie na odległych terenach — Irlandia [online], jw.org [dostęp 2014-09-26].
  16. ↑ Watchtower, Specjalny kongres w Irlandii [online], jw.org [dostęp 2017-10-25].
  17. ↑ Watchtower, Kongresy specjalne 2017 [online], jw2017.org, 1 października 2016 [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-29].
  18. ↑ Watchtower, Osiągnięcia organizacji – ulepszanie w szkoleniach teokratycznych [online], jw.org, 17 listopada 2020 [dostęp 2020-11-17].
  19. ↑
    Dane statystyczne za:
    • 1963 — Raport ze służby świadków Jehowy na całym świecie za rok 1963. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXV nr 6, s. 10–13, 1964. 
    • 1964 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVI nr 8, s. 10–13, 1965. 
    • 1965 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVII nr 14, s. 8–11, 1966. 
    • 1966 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVIII nr 5, s. 10–13, 1967. 
    • 1967 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXIX nr 6, s. 10–12, 1968. 
    • 1968 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XC nr 4, s. 10–12, 1969. 
    • 1969 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCI nr 4, s. 14–19, 1970. 
    • 1970 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCII nr 4, s. 20–25, 1971. 
    • 1971 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIII nr 5, s. 18–23, 1972. 
    • 1972 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIV nr 6, s. 22–27, 1973. 
    • 1973 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCV nr 8, s. 12–17, 1974. 
    • 1974 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVI nr 8, s. 14–19, 1975. 
    • 1975 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVII nr 8, s. 14–19, 1976. 
    • 1976 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVIII nr 8, s. 10–15, 1977. 
    • 1977 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIX nr 8, s. 14–19, 1978. 
    • 1978 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. C nr 8, s. 8–13, 1979. 
    • 1979 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CI nr 7, s. 16–21, 1980. 
    • 1980 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CII nr 7, s. 18–23, 1981. 
    • 1981 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIII nr 7, s. 12–17, 1982. 
    • 1982 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIV nr 7, s. 12–17, 1983. 
    • 1983 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CV nr 8, s. 16–21, 1984. 
    • 1984 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVI nr 8, s. 20–25, 1985. 
    • 1985 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVII nr 5, s. 20–25, 1986. 
    • 1986 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVIII nr 3, s. 6–11, 1987. 
    • 1987 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIX nr 3, s. 12–17, 1988. 
    • 1988 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1988. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 4–7, 15 lutego 1989. 
    • 1989 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1989. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 20–23, 1 stycznia 1990. 
    • 1990 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1990. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 18–21, 1 stycznia 1991. 
    • 1991 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1991. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 10–13, 1 stycznia 1992. 
    • 1992 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1992. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 12–15, 1 stycznia 1993. 
    • 1993 — Rocznik Świadków Jehowy 1994. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1994, s. 34–41.
    • 1994 — Rocznik Świadków Jehowy 1995. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1995, s. 34–41.
    • 1995 — Rocznik Świadków Jehowy 1996. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1996, s. 34–41. ISBN 83-904630-5-9.
    • 1996 — Rocznik Świadków Jehowy 1997. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1997, s. 34–41. ISBN 83-86930-08-X.
    • 1997 — Rocznik Świadków Jehowy 1998. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1998, s. 32–39. ISBN 83-86930-18-7.
    • 1998 — Rocznik Świadków Jehowy 1999. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1999, s. 32–39. ISBN 83-86930-29-2.
    • 1999 — Rocznik Świadków Jehowy 2000. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2000, s. 32–39. ISBN 83-86930-36-5.
    • 2000 — Rocznik Świadków Jehowy 2001. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 32–39. ISBN 83-86930-44-6.
    • 2001 — Rocznik Świadków Jehowy 2002. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2002, s. 32–39. ISBN 83-86930-54-3.
    • 2002 — Rocznik Świadków Jehowy 2003. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2003, s. 32–39. ISBN 83-86930-60-8.
    • 2003 — Rocznik Świadków Jehowy 2004. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2004, s. 32–39. ISBN 83-86930-72-5.
    • 2004 — Rocznik Świadków Jehowy 2005. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2005, s. 32–39. ISBN 83-86930-76-4.
    • 2005 — Rocznik Świadków Jehowy 2006. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2006, s. 32–39. ISBN 83-86930-83-7.
    • 2006 — Rocznik Świadków Jehowy 2007. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2007, s. 32–39. ISBN 83-86930-89-6.
    • 2007 — Rocznik Świadków Jehowy 2008. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2008, s. 32–39. ISBN 83-86930-93-4.
    • 2008 — Rocznik Świadków Jehowy 2009. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2009, s. 32–39. ISBN 978-83-61557-00-5.
    • 2009 — Rocznik Świadków Jehowy 2010. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2010, s. 32–39. ISBN 978-83-61557-06-7.
    • 2010 — Rocznik Świadków Jehowy 2011. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2011, s. 40–47. ISBN 978-83-61557-21-0.
    • 2011 — Rocznik Świadków Jehowy 2012. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2012, s. 44–51. ISBN 978-83-61557-26-5.
    • 2012 — Rocznik Świadków Jehowy 2013. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 180–187. ISBN 978-83-61557-32-6.
    • 2013 — Rocznik Świadków Jehowy 2014. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2014, s. 178–187.
    • 2014 — Rocznik Świadków Jehowy 2015. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2015, s. 178–187.
    • 2015 — Rocznik Świadków Jehowy 2016. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 178–187.
    • 2016 — Rocznik Świadków Jehowy 2017. Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 178–187.
    • 2017 — Ilu Świadków Jehowy jest na całym świecie. jw.org. [dostęp 2018-01-11]. – podstrony dla poszczególnych krajów
  20. ↑ © Government of Ireland 2012: Census 2011 – Religion, Ethnicity and Irish Travellers, Stationery Office, Dublin, październik 2012, ISBN 978-1-4064-2665-6 (ang.) [dostęp 2014-02-11]; kopia na web.archive.org
  21. ↑ Population Usually Resident and Present in the State 2011 to 2016 by Sex, Birthplace, Religion and CensusYear - StatBank - data and statistics (ang.) [dostęp 2020-01-01]
  22. ↑ Irlandia, j. polski: Zgromadzenia obwodowe [online], jw.org [dostęp 2022-12-25].
  23. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2019-07-27].
  24. ↑ Ogłoszenia, [w:] Nasza Służba Królestwa [online], marzec 2015, s. 8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Świadkowie Jehowy w Europie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świadkowie_Jehowy_w_Irlandii&oldid=73506536”