Żółty paszport

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żółty paszport
Ilustracja
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1918

Data premiery

22 listopada 1918

Kraj produkcji

Republika Weimarska

Język

niemiecki

Czas trwania

58 min

Reżyseria

Eugen Illés
Victor Janson
Paul L. Stein

Scenariusz

Hans Brennert
Hans Kraly

Główne role

Pola Negri
Harry Liedtke
Victor Janson

Żółty paszport – (niem. Der Gelbe Schein) – niemiecki dramat filmowy z 1918 roku. Przeróbka polskiego filmu "Czarna książeczka" z 1915 w reżyserii Aleksandra Hertza.

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Lea, młoda dziewczyna, mieszka w żydowskiej dzielnicy Warszawy z chorym ojcem. Lubi czytać, chce studiować medycynę, aby pomóc swojemu choremu ojcu. Wkrótce jej ojciec umiera, a jej opiekun, Ossip Storki, jest wezwany do pracy jako gubernator. Kiedy przyjeżdża do Petersburga, dowiaduje się, że może pracować tylko w usługach seksualnych posiadając "żółty paszport", w przeciwnym razie grozi jej więzienie. Uzyskuje żółty paszport i zaczyna pracować w domu publicznym. Po znalezieniu dokumentów Sophie, zmarłej siostry opiekuna w jego książce, Lea zostaje przyjęta na studia z jej papierami. Tak zaczyna się jej nieszczęśliwe życie studiowania przez dzień i pracy w domu publicznym w nocy. Kolega o imieniu Dymitr zakochuje się w niej, jednocześnie jest zdruzgotany, gdy dowiaduje się o podwójnym życiu Lei. Lea uświadamia sobie, że będzie to koniec jej kariery studenckiej i próbuje popełnić samobójstwo.

Dymitr idzie do ich profesora, Piotra Żukowskiego, aby powiedzieć mu o podwójnym życiu Lei. Prof. Żukowski następnie rozmyśla nad własnym życiem, przypomina, że 19 lat wcześniej spłodził nieślubne dziecko ze studentką o imieniu Lydia. Nie wie, co stało się z Lydią i jej dzieckiem. Tymczasem Storki, były opiekun Lei dowiaduje się, że jego zmarła siostra rzekomo otrzymała złoty medal za studia na Uniwersytecie w Petersburgu. Storki jest nieufny i prosi o urlop od pracy w celu zbadania sprawy. Spotkanie Storki i prof. Żukowskiego pokazuje, że Lea jest w rzeczywistości córką profesora. Następnego dnia Lea zostaje zabrana do Uniwersytetu na operację. Profesor zdaje sprawę, że to jest Lea, jego córka, którą ocalił od śmierci. Operacja kończy się powodzeniem, a Lea odzyskuje zdrowie, z ojcem i Dymitrem u boku.

Główne role[edytuj | edytuj kod]

Dodatkowe informacje[edytuj | edytuj kod]

  • Film został nakręcony w okupowanej przez Niemców Warszawie.
  • Film był zakazany w III Rzeszy z uwagi na przedstawianie Żydów w pozytywnym świetle.
  • Kopia filmu została odnaleziona w latach 90. Fragment filmu znajdował się w archiwum w Amsterdamie, a inny fragment został odnaleziony w Moskwie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]