Żurawka drżączkowata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żurawka drżączkowata
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

skalnicowate

Rodzaj

żurawka

Gatunek

żurawka drżączkowata

Nazwa systematyczna
Heuchera × brizoides Lemoine

Żurawka drżączkowata (Heuchera × brizoides) – mieszaniec roślin należący do rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae). Otrzymany został przez ogrodników w wyniku skrzyżowania Heuchera sanguinea (żurawka krwista) z innymi gatunkami[3]. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Bylina. Niska roślina (wysokość do 20 cm) tworząca gęste kępy liści odziomkowych, z których wyrastają ulistnione tylko w dolnej części łodygi kwiatowe.
Liście
Sercowate, klapowane, u niektórych odmian posiadają ciemniejszy wzór.
Kwiaty
Zebrane w wiechowaty kwiatostan na bezlistnej górnej części łodygi. Są to kwiaty promieniste, 5-krotne, intensywnie różowe. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty wyrastające na dość długich szypułkach drżą na wietrze i stąd pochodzi gatunkowa nazwa rośliny.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna uprawiana na rabatach. Nadaje się także do ogrodów skalnych i na obwódki. Jej walorami jest intensywny kolor kwiatów, bardzo obfite kwitnienie i długi okres kwitnienia. Dzięki ładnym liściom jest ozdobna również po przekwitnięciu.

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Wymagania
Do obfitego kwitnienia potrzebuje żyznej, próchnicznej i przepuszczalnej gleby o obojętnym odczynie. Stanowisko powinno być słoneczne lub półcieniste, jednak nie lubi bezpośredniego prażącego słońca, najlepiej czuje się w sąsiedztwie lekko zacieniających ją krzewów. Bardzo źle toleruje suszę – przesuszenie gleby jest najczęstszą przyczyną słabego kwitnienia.
Uprawa
Uprawiana jest z sadzonek, które sadzi się w odstępach 30-40 cm. Rozmnaża się ją przez podział bryły korzeniowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  3. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Miłowit Boguszewicz, Piotr Banaszczak: Katalog roślin II : drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni. Związek Szkółkarzy Polskich, 2003. ISBN 83-912272-3-5.
  • Ciekawy ogród. [dostęp 2008-03-10].