100 złotych 1988 70. rocznica powstania wielkopolskiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
100 złotych 1988 70. rocznica powstania wielkopolskiego
Dane podstawowe
Emitent

Narodowy Bank Polski

Nominał

100 zł

Rocznik

1988

Emisja
Mennica

Mennica Państwowa

Nakład

2 513 000 szt.

Data emisji

25 października 1988

Data wycofania

1 stycznia 1995

Projektant

Ewa Tyc-Karpińska (awers) Józef Stasiński (rewers)

Opis fizyczny
Masa

10,8 g

Średnica

29,5 mm

Materiał

miedzionikiel

Rant

ząbkowany

Stempel

zwykły

Uwagi

moneta okolicznościowa / moneta obiegowa

100 złotych 1988 70. rocznica powstania wielkopolskiegookolicznościowa moneta stuzłotowa, wprowadzona do obiegu 25 października 1988 r. zarządzeniem z 14 września 1988 r.(M.P. z 1988 r. nr 30, poz. 276), wycofana z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 r., rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 r. (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].

Monetę wybito z okazji siedemdziesiątej rocznicy wybuchu powstania wielkopolskiego[1].

Awers[edytuj | edytuj kod]

W centralnej części umieszczono godło – orła bez korony, po bokach rok „1988”, pod łapą znak mennicy w Warszawie, dookoła napis „POLSKA RZECZPOSPOLITA LUDOWA”, a na dole napis „ZŁ 100 ZŁ”[1].

Rewers[edytuj | edytuj kod]

Na tej stronie monety znajduje się profil dwóch powstańców w charakterystycznych czapkach, dookoła napis „70 ROCZNICA POWSTANIA WIELKOPOLSKIEGO”, a po prawej stronie postaci, znaczek symbolizujący monogram projektanta[1].

Nakład[edytuj | edytuj kod]

Monetę bito w Mennicy Państwowej, w miedzioniklu, na krążku o średnicy 29,5 mm, masie 10,8 grama, z rantem ząbkowanym, w nakładzie 2 513 000 sztuk, według projektów[1]:

Opis[edytuj | edytuj kod]

Moneta jest ostatnią z ośmiu stuzłotówek okolicznościowych bitych w miedzioniklu albo żelazoniklu, w latach 1984–1988[2].

Wersje próbne[edytuj | edytuj kod]

Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnej w niklu z wypukłym napisem „PRÓBA”, wybita w nakładzie 500 sztuk oraz wersja próbna technologiczna w miedzioniklu, z wypukłym napisem „PRÓBA”, w nieznanym nakładzie[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Janusz Parchimowicz, Monety polskie, 2003, s. 220.
  2. Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 211–220, ISBN 83-87355-37-2.
  3. Fischer, Katalog monet polskich 2012 XX, XXI w. i monety koronne Stanisława Augusta Poniatowskiego, 2012, s. 196.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]