1 Armia Polowa (Francja)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość |
Centralna Grupa Armii (NATO) |
1 Armia Polowa – związek operacyjny francuskich Sił Zbrojnych.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
W 1962, po zakończeniu wojny algierskiej, francuskie siły zbrojne zostały gruntownie zreorganizowane. 1 Armia Polowa weszła w skład wojsk operacyjnych. Jej dywizje zostały rozmieszczone w rejonie Alzacji-Lotaryngii. Była uzbrojona w nowoczesną broń, posiadała wysokie ukompletowanie, a podległe związki taktyczne utrzymywane były w wysokiej gotowości bojowej[1]. Dywizje składały się z trzech jednolitych brygad, batalionu ochrony, pułku artylerii przeciwlotniczej, pułku inżynieryjno-saperskiego, grupy lotnictwa sił lądowych, batalionu transportowego, batalionu zaopatrzenia, pułku wyrzutni rakietowych Pluton[a] i plutonu rozpoznania pomiarowego. Stan liczebny francuskiej dywizji wynosił około 16000 żołnierzy, a w jej wyposażeniu znajdowało się 4600 pojazdów[2].
Do 1966 1 Armia podporządkowana była dowódcy Centralnego Teatru Działań Wojennych. Jej 2 Korpus Armijny stacjonował na terenie Republiki Federalnej Niemiec [2].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- W latach 60. XX w.[3]
- dowództwo Armii – Strasburg[4]
- 1 Korpus Armijny – Nancy
- 2 Korpus Armijny – Baden-Baden
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pułki artylerii rozmieszczone były w północno-wschodniej Francji. 3 pułk artylerii stacjonował w Mailly, 4 pa w Laon, 15 pa w Suippes, 32 pa w Oberhoffen, 74 pa w Belfort. W skład pułku pocisków rakietowych Pluton wchodziły: bateria dowodzenia ze służbami specjalistycznymi, trzy baterie ogniowe (razem 6 wyrzutni), każda w składzie dwóch sekcji ogniowych, bateria szkolna, bateria transportowa i ochrony bezpieczeństwa jądrowego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 137.
- ↑ a b c Zarychta 2016 ↓, s. 376.
- ↑ Zarychta 2016 ↓, s. 377.
- ↑ Siedziba 1 Armii [online], www.senat.fr [dostęp 2023-02-19].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Zarychta: Struktury militarne NATO 1949–2013. Warszawa: Bellona SA, 2013. ISBN 978-83-11-13021-0.
- Stanisław Zarychta: Broń jądrowa w kształtowaniu bezpieczeństwa 1945–2015. Warszawa: Bellona SA, 2016. ISBN 978-83-11-14235-0.