3.7 cm Gebirgskanone M.13
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Rodzaj | |
Historia | |
Produkcja seryjna |
1913-?? |
Wyprodukowano |
Skoda Werke Pilsen |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber |
37 mm |
Długość lufy |
L26 - 26 kalibrów |
Donośność |
2200 m (maksymalna) |
Prędkość pocz. pocisku |
175 m/s (pocisk o masie 0,545 kg) |
Masa |
75 kg (bojowa) |
Kąt ostrzału |
od – 10° do +45° (w pionie) |
Szybkostrzelność |
10 strz./min |
Obsługa |
3 osoby |
3.7 cm Gebirgskanone M.13 – austro-węgierskie działo górskie kalibru 37 mm. Stało się podstawą do opracowania działa piechoty 3.7 cm Infanteriegeschütz M.15.
Działo pierwotnie złożone w zakładach Skody w Pilźnie na zamówienie rządu Ekwadoru, miało być wprowadzone na uzbrojenie artylerii górskiej. Działo było składakiem powstałym z zaadaptowanej do tego celu lufy 3,7 cm armatki morskiej wz. 1894, do której dostosowano lekką lawetę kołową i zaopatrzono w tarczę osłonową dla obsługi. W momencie wybuchu wojny światowej, podobnie do pozostałego sprzętu bojowego produkowanego w Pilźnie, miało trafić do jednostek armii austriacko-węgierskiej, jednak jako mało przydatne dla jednostek liniowych zostało przydzielone do nowo powstałych Legionów Polskich. Uzbrojono w nie, jeszcze w grudniu 1914 roku, jedną z baterii 1 pułku Artylerii. Działo doskonale nadawało się do skutecznego niszczenia stanowisk karabinów maszynowych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
- Przemysław Jaskółowski: Działa okopowe c. i k. armii 1914-1918. Przemyśl: Fort, 2008.