7. Otwarte Mistrzostwa Europy w Brydżu Sportowym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mapa konturowa Tromsu, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Tromsø”

7. Otwarte Mistrzostwa Europy w Brydżu Sportowym (7th European Open Bridge Championships) – zawody brydżowe, które będą rozegrane w Tromsø (Norwegia) w dniach od 27 czerwca 11 lipca 2015 roku[1].

Będą to jednocześnie:

14. Drużynowe Otwarte ME Mikstów 14. Otwarte ME Par Mikstowych
7. Drużynowe Otwarte ME Open 18. Otwarte ME Par Open
7. Drużynowe Otwarte ME Kobiet 15. Otwarte ME Par Kobiecych
7. Drużynowe Otwarte ME Seniorów 14. Otwarte ME Par Seniorów

Bezpośrednio po tych zawodach (w dniach od 18 do 25 lipca 2015 roku) odbędą się w Tromsø 25. Drużynowe Młodzieżowe Mistrzostwa Europy w Brydżu Sportowym.

Poprzedni zwycięzcy[edytuj | edytuj kod]

W poprzednich, 6. Otwartych Mistrzostwach Europy[2], które odbyły się w Ostendzie (Belgia) w dniach 15-29 czerwca 2013 roku w poszczególnych kategoriach medalowe miejsca zdobyły następujące zespoły i pary:

Konkurencja 2013: Ostenda (Belgia) - Tabela medalistów[3]
13. Mixed Teams
(98 teams)
1 NedAut: Holandia Huub Bertens, Holandia Marion Michielsen, Holandia Ricco van Prooijen, Austria Jovanka Smederevac, Holandia Martine Verbeek, Austria Sascha Wernle
2 Austria Austria: Iris Grumm, Arno Lindermann, Martin Schifko, Terry Weigkricht
3 Schaltz: Dania Nadia Bekkouche, Szwecja Peter Fredin, Dania Dorthe Schaltz, Dania Peter Schaltz
13. Mixed Pairs
(416 pairs)
1 Bułgaria: Desisława Popowa - Rosen Gunew
2 Francja: Sylvie Willard - Marc Bompis
3 Turcja Netsy Sayer - Bułgaria Zachari Zachariew
6. Open Teams
(121 teams)
1 Polska Mazurkiewicz: Piotr Gawryś, Krzysztof Jassem, Paweł Jassem, Marcin Mazurkiewicz, Piotr Tuszyński, Jakub Wojcieszek
2 Włochy Breno: Mario D'Avossa, Benito Garozzo, Riccardo Intonti, Massimo Lanzarotti, Andrea Manno, Romain Zaleski
3 Isrmany: Izrael Allon Birman, Izrael Ilan Herbst, Izrael Ofir Herbst, Izrael Deror Padon, Niemcy Josef Piekarek, Niemcy Alexander Smirnov
17. Open Pairs
(280 pairs)
1 Niemcy Sabine Auken - Roy Welland Stany Zjednoczone
2 Holandia Jan Jansma - Zia Mahmood Stany Zjednoczone
3 Norwegia Nils Kåre Kvangraven - Terje Lie Norwegia
6. Women Teams
(25 teams)
1 China 1: Feng Xuefeng, Wang Wenfei, Wang Liping, Zhang Yu
2 Włochy Italia 1: Caterina Ferlazzo, Gabriella Manara, Simonetta Paoluzi, Annalisa Rosetta, Ilaria Saccavini, Marilina Vanuzzi
3 Holandia Dutch Women: Carla Arnolds, Jet Pasman, Anneke Simons, Wietske van Zwol
14. Women Pairs
(46 pairs)
1 Francja Catherine d'Ovidio - Janice Seamon-Molson Stany Zjednoczone
2 Holandia Marion Michielsen - Meike Wortel Holandia
3 Francja Véronique Bessis - Carole Puillet Francja
6. Senior Teams
(23 teams)
1 Szwecja Lavec: Peter Billgren, Sven-Olov Flodqvist, Mats Pettersson, Björn Sanzen
2 Austria Hansen: Heinrich Berger, Renate Hansen, Hubert Obermair, Franz Terraneo
3 Włochy Bardin: Antonio Bardin, Franco Garbosi, Luigina Gentili, Carlo Maria Gentili, Silvio Tosi, Paolo Uggeri
13. Senior Pairs
(52 pairs)
1 Irlandia Nicholas Fitzgibbon - Adam Mesbur Irlandia
2 Niemcy Michael Elinescu - Entscho Wladow Niemcy
3 Szwajcaria Stefan Cabaj - Włodzimierz Ilnicki Polska

Format zawodów[edytuj | edytuj kod]

Zawody były rozgrywane według następujących zasad[4][5]:

  • Zawody rozgrywane w kategoriach drużyn i par mikstowych mikstowych, open, kobiet i seniorów;
  • W zawodach mogą uczestniczyć drużyny i pary dowolnych federacji brydżowych - niekoniecznie z Europy;
  • Zawody rozgrywane w kolejności:
    • Teamy mikstowe,
    • Pary mikstowe,
    • Teamy open/kobiet/seniorów,
    • Pary open/kobiet/seniorów;
  • W przypadku par rozgrywane były rundy kwalifikacyjne, a następnie najlepsze drużyny grały rundy finałowe;
  • W przypadku zespołów rozgrywane były rundy kwalifikacyjne systemem szwajcarskim, następnie rozgrywki pucharowe;
  • W dniach w których były rozgrywane rundy pucharowe pozostali zawodnicy mogli brać udział w dodatkowych turniejach.

Przywileje zwycięzców[edytuj | edytuj kod]

Zdobywcy 3 pierwszych miejsc otrzymają medale.

Zwycięzcy mają prawo do tytułu European Open Champion.

Najlepsza para w ME Open par zdobędzie nagrodę Giorgio Belladonna trofeum. Jej repliki dostaną również 3 najlepsze europejskie pary.

Najlepsza para w ME Kobiet par zdobędzie nagrodę Annamaria Torlontano Trophy. Jej repliki dostaną również 3 najlepsze europejskie pary.

Najlepsza para w ME Seniorów par zdobędzie nagrodę European Trophy Senior. Jej repliki dostaną również 3 najlepsze europejskie pary.

Wszyscy uczestnicy otrzymają punkty w klasyfikacjach EBL i WBF.

Zespołom i parom, które zdobyły tytuł Mistrza Europy zapewniony będzie bezpłatny udział (opłaty startowe + hotel) w kolejnych, 8. Otwartych Mistrzostwach Europy w roku 2017. Zwycięzccy gier mieszanych będą zaproszeni na tydzień, w którym będą rozgrywki mikstów, natomiast zwycięzcy Open, Kobiet i Seniorów będą zaproszeni na zawody w kolejnym tygodniu.

Transmisje z zawodów[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie sesje zawodów transmitowane będą codziennie w internecie poprzez BBO. Transmisja będzie z 8 stołów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 7th European Open Bridge Championships. Tromso, Norway. 27 June - 11 July 2015. [dostęp 2015-05-12]. (ang.).
  2. 6th European Open Bridge Championships.. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
  3. 6th European Open Bridge Championships. Results. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
  4. GENERAL CONDITIONS OF CONTEST.. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
  5. SUPPLEMENTARY CONDITIONS OF CONTEST.. [dostęp 2015-05-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]