Przejdź do zawartości

95 Pułk Piechoty (austro-węgierski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
95 pułk piechoty
Infanterieregiment Nr. 95
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1883

Rozformowanie

1918

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

piechota

Galicyjski Pułk Piechoty Nr 95 (niem. Galizisches Infanterieregiment Nr. 95) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej armii.

Historia pułku

[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany 1 stycznia 1883 roku z połączenia czterech batalionów, które dotychczas wchodziły w skład pułku piechoty Nr: 15, 24, 41 i 58[1].

Okręg uzupełnień – Czortków (niem. Tschortkau) na terytorium 11 Korpusu[1].

Honorowymi szefami pułku byli kolejno:

Kolory pułkowe: amarantowy, guziki srebrne. Skład narodowościowy w 1914 roku 21% – Polacy, 70% – Rusini[2].

W latach 1903–1914 komenda pułku oraz 1. i 4. bataliony stacjonowały we Lwowie (niem. Lemberg), 3. batalion w Czortkowie. 2. batalion podlegał dyslokacjom: w 1908 roku został przeniesiony ze Lwowa do Kotoru, w 1909 roku do Prčanj (wł. Perzagno), w latach 1909–1910 stacjonował w Budvie (wł. Budua), a w latach 1911–1914 w Fočy[1].

W 1914 roku pułk (bez 2. batalionu) wchodził w skład 60 Brygady Piechoty należącej do 30 Dywizji Piechoty, natomiast 2. batalion był podporządkowany komendantowi 8 Brygady Górskiej należącej do 1 Dywizji Piechoty[3].

Bataliony pułku brały udział w walkach z Rosjanami w końcu 1914 i na początku 1915 roku w Galicji. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach: nr 302 Żegocina, nr 192 Lubcza, nr 314 Bochnia, nr 277 Brzesko-Okocim oraz nr 279 Sterkowiec-Dziekanów.

Żołnierze

[edytuj | edytuj kod]
Komendanci pułku
  • płk Erwin Krismanic (1903)
  • płk Johann Fabrizii (1904)
  • płk Peter Sixl (1905-1908)
  • płk Gustav Nestroy (1908–1910)
  • płk Gustav Zimmermann (1910–1912)
  • płk Alois von Bauer (1912–1914[1])
Oficerowie
  1. Kpt. piech. Władysław Jan Olski vel Oryszczak[4] ur. 10 maja 1894 we Lwowie. 5 czerwca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1917, zaliczony do I Rezerwy armii z równoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny[5]. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Srebrnym Medalem Waleczności 2 klasy i Krzyżem Wojskowym Karola[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Schematismus 1914 ↓, s. 568.
  2. Infanterie-Regimenter 1 - 102 as at July 1914.
  3. Schematismus 1914 ↓, s. 103, 113, 568.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 5 sierpnia 1924, s. 430.
  5. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 66 z 14 czerwca 1919, poz. 2089.
  6. Ranglisten 1918 ↓, s. 241, 783.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]