Aleksander Zborzyl-Mirecki

Aleksander Zborzyl-Mirecki
Aleksander Zborzyl
	porucznik piechoty
Data urodzenia	2 października 1892
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1918 ; Szczerzec
	Przebieg służby
Siły zbrojne	C. K. Armia; Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Strzelców Lwowskich
Stanowiska	dowódca oddziału
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska: obrona Lwowa †;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Zborzyl-Mirecki, właśc. Aleksander Zborzyl (ur. 2 października 1892, zm. 10 grudnia 1918 w Szczercu^[1]) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1892. Uczył się w C. K. II Szkole Realnej we Lwowie, gdzie w 1909 ukończył VII klasę i zdał egzamin dojrzałości (w jego klasie był Władysław Toruń)^[2]. Studiował filozofię.

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armia. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 95^[3]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915 w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[4].

W 1918 był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. Wziął udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej. Wówczas przybrał drugie nazwisko Mirecki^[5]. W stopniu porucznika walczył w załodze Odcinka V Szkoły im. Sienkiewicza^[6]. Został określony za jednego z największych bohaterów walk po stronie polskiej^[7]. Pełnił funkcję komendanta oddziałów karabinów maszynowych^[8], uczestniczył w walkach w autach pancernych. Łącznie zdobył 12 karabinów nieprzyjacielskich, w tym 6 własnoręcznie. Jego zachowanie jako żołnierza cechowała nadzwyczajna odwaga, poświęcenie, a nawet fantazja. Wsławił się m.in. przeniesieniem karabinu maszynowego przechodząc przez dachy kamienic na odcinku ulic zajmowanych przez Ukraińców. Walczył do końca walk we Lwowie 22 listopada 1918^[9]. Po zakończeniu obrony miasta brał udział w kampanii przeciw Ukraińcom w Galicji Wschodniej w szeregach 1 Pułku Strzelców Lwowskich i był wyróżniany pochwałami za wykazane męstwo. W grudniu 1918 pod Stryjej został ranny w brzuch w wyniku postrzału. Wzięty do niewoli zmarł w szpitalu w miejscowości Szczerzec. Według innego źródła (Stanisław Nicieja) miał polec pod Nawarią 10 grudnia 1918^[10]. Został pochowany w kwaterze dowódców na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera V, miejsce 297)^[11]^[12].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2952 – pośmiertnie (wymieniony wśród odznaczonych żołnierzy późniejszego 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich^[13], dekoracja dokonana 17 kwietnia 1921 we Lwowie przez gen. broni Tadeusza Rozwadowskiego)^[14]
Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 listopada 1933 za pracę w dziele odzyskania niepodległości^[15]
Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[3]
Krzyż Wojskowy Karola^[3]
Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[3]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Władze Politechniki Lwowskiej zaplanowały na październik 1923 odsłonięcie tablicy pamiątkowej z nazwiskami studentów uczelni poległych w walkach o niepodległość 1918-1921; wśród upamiętnionych był Aleksander Zborzyl-Mirecki^[16].

Uchwałą Rady Miasta Lwowa z listopada 1938 jednej z ulic we Lwowie nadano imię Aleksandra Zborzyl-Mireckiego^[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Lista strat 1934 ↓, s. 575, jako por. Aleksander Mirecki.
↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1909. Lwów: 1909, s. 140, 141.
↑ ^a ^b ^c ^d Ranglisten 1918 ↓, s. 783.
↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 273.
↑ Z Bolesławem i Wiesławem Opałkami rozmawia Janusz M. Paluch. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2016-04-18].
↑ G.Łukomski, Cz.Partacz, B.Polak. / Iwona Łaptaszyńska (autor opracowania): Obrona Lwowa 1 – 22.11.1918 r.. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2016-04-18].
↑ Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI – 22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: Komitet Obywateli Miasta Lwowa, ok. 1919, s. 189.
↑ Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 46.
↑ Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI – 22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: Komitet Obywateli Miasta Lwowa, ok. 1919, s. 212.
↑ Aleksander Zborzyl-Mirecki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2016-04-18].
↑ Spis bohaterów pochowanych na Cmentarzu Obrońców Lwowa. W: W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 51.
↑ Aleksander Zborzyl-Mirecki. nieobecni.com.pl. [dostęp 2016-04-18].
↑ Kulczycki 1928 ↓, s. 31.
↑ Dekoracja Orderem „Virtuti Militari”. „Gazeta Lwowska”. Nr 87, s. 4, 17 kwietnia 1921.
↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
↑ Julian Fabiański. Kronika wojskowa. Politechnika Lwowska ku czci poległych studentów. „Żołnierz Polski”. Nr 31, s. 16, 5 sierpnia 1923.
↑ Symboliczne nadanie nazw związanych z Obroną Lwowa szeregowi ulic we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 265, s. 2, 22 listopada 1938.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI – 22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: Komitet Obywateli Miasta Lwowa, ok. 1919, s. 189-190.
Józef Kulczycki: Zarys historji wojennej 38-go pułku strzelców lwowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Aleksander Zborzyl-Mirecki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2016-04-18].

[CITEREFLista_strat1934575,_jako_por._Aleksander_Mirecki-1] Lista strat 1934 ↓, s. 575, jako por. Aleksander Mirecki.

[2] Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1909. Lwów: 1909, s. 140, 141.

[CITEREFRanglisten1918783-3] Ranglisten 1918 ↓, s. 783.

[CITEREFRanglisten1918273-4] Ranglisten 1918 ↓, s. 273.

[5] Z Bolesławem i Wiesławem Opałkami rozmawia Janusz M. Paluch. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2016-04-18].

[6] G.Łukomski, Cz.Partacz, B.Polak. / Iwona Łaptaszyńska (autor opracowania): Obrona Lwowa 1 – 22.11.1918 r.. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2016-04-18].

[7] Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI – 22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: Komitet Obywateli Miasta Lwowa, ok. 1919, s. 189.

[8] Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 46.

[9] Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI – 22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: Komitet Obywateli Miasta Lwowa, ok. 1919, s. 212.

[10] Aleksander Zborzyl-Mirecki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2016-04-18].

[11] Spis bohaterów pochowanych na Cmentarzu Obrońców Lwowa. W: W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 51.

[12] Aleksander Zborzyl-Mirecki. nieobecni.com.pl. [dostęp 2016-04-18].

[CITEREFKulczycki192831-13] Kulczycki 1928 ↓, s. 31.

[14] Dekoracja Orderem „Virtuti Militari”. „Gazeta Lwowska”. Nr 87, s. 4, 17 kwietnia 1921.

[15] M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.

[16] Julian Fabiański. Kronika wojskowa. Politechnika Lwowska ku czci poległych studentów. „Żołnierz Polski”. Nr 31, s. 16, 5 sierpnia 1923.

[17] Symboliczne nadanie nazw związanych z Obroną Lwowa szeregowi ulic we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 265, s. 2, 22 listopada 1938.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]