Abdułchakim Ismaiłow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Abdułchakim Ismaiłow
Абдулхаким Исмаилов
Chakim
Ilustracja
Ismaiłow był jednym z żołnierzy wywieszających czerwoną flagę na Reichstagu.
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1916
Czagarotar Dagestanie

Data i miejsce śmierci

16 lutego 2010
Czagorotar w Dagestanie

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Bohater Federacji Rosyjskiej
Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Sławy III klasy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR”

Abdułchakim Isakowicz Ismaiłow (ros. Абдулхаким Исакович Исмаилов, ur. 1 lipca 1916 we wsi Czagarotar w rejonie chasawjurckim w Dagestanie, zm. 16 lutego 2010 tamże) – radziecki wojskowy, starszy sierżant, Bohater Federacji Rosyjskiej (1996).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w kumyckiej rodzinie chłopskiej. Miał wykształcenie podstawowe, pracował w kołchozie w rodzinnej wsi, w 1939 został powołany do Armii Czerwonej. Służył w zwiadowczej kompanii strzelców w Ukraińskiej SRR.

Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, latem 1942 brał udział w bitwie pod Stalingradem, w której był ciężko ranny, w listopadzie 1942 po wyleczeniu wrócił na front. Jako zwiadowca 101. samodzielnej kompanii piechoty z 83 Dywizji Strzeleckiej w składzie 8. Gwardyjskiej Armii uczestniczył w okrążaniu i likwidacji niemieckiego zgrupowania pod Stalingradem, w wyzwalaniu Rostowa nad Donem, Donbasu, Zaporoża i Odessy. Za męstwo i odwagę w walkach na terytorium Ukrainy został odznaczony Orderem Sławy III klasy. Później wyróżnił się odwagą w walkach na terytorium Polski, w tym w forsowaniu Wisły w składzie 1 Frontu Białoruskiego, za co otrzymał Order Czerwonego Sztandaru.

Szczególnie wyróżnił się podczas szturmu Berlina w walkach ulicznych w Berlinie w nocy na 29 kwietnia 1945, gdy wraz z żołnierzami kompanii zadał wrogowi straty 30 zabitych i 24 wziętych do niewoli. 2 maja 1945 został sfotografowany przez Jewgienija Chałdieja jako jeden z zawieszających na Reichstagu czerwony sztandar ZSRR; fotografia ta stała się znana na świecie jako symbol zwycięstwa ZSRR nad III Rzeszą.

W październiku 1945 jako starszy sierżant został zdemobilizowany ze względu na stan zdrowia, po powrocie w rodzinne strony został przewodniczącym wiejskiego komitetu wykonawczego. Jego imieniem nazwano szkołę w jego rodzinnej wsi.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]